عصرجهان/محسن بابادی- مفسر و تحلیلگر فوتبال
مدتی است که صاحب نظران و نویسندگان سکوت پیشه کردند، اما ظاهرا بی فایده است و می بایست باز هم نوشت تا قلممان کمی آرام گیرد. برای هزارمین بار پیاپی ، فدراسیون ها و باشگاه های فوتبال ، بسکتبال و...ایران اشتباهات نخ نما شده خویش را مرتکب شده ، ولی هیچکس لب به سخن نمی گشاید. گویا سرمای زمستان آنقدر در جان ها رسوخ کرده که فک ها و زبان ها کاملا یخ بسته و اصلا کسی پاسخگو نیست .
آری در ورزش ایران هم مرغ همسایه غاز است. البته غاز که چه عرض کنم، شترمرغ است. اگر چنین نبود که این همه بازیکن خارجی رده 4 و 5 توسط دلال ها و آژانس های غیر مجاز، آن هم با چنین مبالغ سرسام آوری وارد چرخه ورزش کشور نمیشد . نکته خنده دار اینجاست: دست آخر نیز که بی کیفیتی و اسقاطی بودن آنان بر همگان عیان شود، آنها را براحتی آب خوردن دیپورت کرده و کل هزینه های ترانسفر و حضور نصفه و نیمه این بازیکنان پیر و فرتوت را تمام و کمال می پردازند.
بله حقیقت تلخ است، ولی میبایست آنقدر گفت و نوشت تا شاید ورزش رخوت بار کشور تکانی بخورد.
در کشور متمدن ما، استعداد ها و نوابغ بی شماری وجود دارد که با کمترین امکانات ، با تکیه بر پشتکار و اراده ای فولادین و با پشتوانه ژنتیک عالی به سطح اول فوتبال ، بسکتبال و سایر ورزش های کشور میرسند و هنگامی که زمان برداشت دست رنج ریاضت و مزد تلاش آنهاست، میبایست نیمکت نشین بازیکنان رو به افول، پا به سن گذاشته  و در یک کلام ((فسیل شده)) خارجی شوند. تازه کار به همین جاها نیز ختم نشده و گاها در همان فصل نهایتا 10% تا 15 % قرارداد خویش را دریافت نموده و باید تا سال های سال، آن هم با ده ها واسطه، کانال، خواهش و التماس به دنبال مابقی طلب خویش بدوند و در پس این تورم های تصاعدی و کمر شکن، پولشان را با نیمی از ارزش اولیه اش و آن هم با منت فراوان از بدهکاران پرمدعا دریافت نمایند . براستی مگر آنان خانواده ندارند ؟ مگر فرزندان و همسران آنها چشم به راه تامین مخارجشان توسط پدر خانواده نیستند؟ مگر ورزشکاران ایرانی حق مسافرت ، تفریح و زندگی ندارند؟
یا چون همانند بازیکنان خارجی اهل شکایت به فدراسیون های جهانی نیستند، میبایست زیر دست و پای باشگاه ها له شوند؟
اما داستان چیز دیگری است. باشگاه ها و فدراسیون های کشور، از شکایات ورزشکاران خارجی به مراجع قضایی بین المللی بشدت می ترسند و نه تنها با پایان فصل مسابقات پول آنها را تمام و کمال می پردازند، بلکه در میانه فصل نیز، هر گاه متوجه شدند دلال ها سرشان کلاه گذاشته و بازیکنان تاریخ انقضا گذشته را به آنها چپانده اند، عذر این تحفه ها را خواسته و آنها را با دست پر و پرداخت تمامی حق و حقوقشان راهی تیم های دیگر یا کشورشان نموده و حتی ممکن است بازیکن خارجی دیگری را بعنوان جایگزین جذب نمایند .
مسولین فدراسیون فوتبال، بسکتبال و سایر فدراسیون ها و ای مدیران باشگاه ها: قدر ورزشکاران داخلی را دانسته و نگذارید آه آنان دامن گیر شما شده و در حالی که در انتهای فصل تنها 10 % پولشان را داده اید ، به بازیکنان خارجی 100% حق و حقوقشان را دو دستی تقدیم نموده باشید.
کمی انصاف هم داشته باشید بد نیست. حتما نباید ابزارهای قدرتمندی همچون کسر امتیاز، سقوط به لیگ پایین تر و سایر محرومیت ها همانند چماق بالای سرتان باشد تا حق و حقوق ورزشکاران داخلی را بپردازید .
پس به خود بیایید . کمی از صندلی های خویش فاصله گرفته و قدر ورزشکاران محجوب ، قانع و وطن پرست کشورمان را بیش از پیش دانسته و کاری نکنید که ورزشکاران بیشتری در اثر غفلت و کوتاهی های شما و صرفا بعلت بی پولی ، به عضویت تیم های ملی سایر کشور ها در آیند که اگر چنین شود خیانت شما در حق ورزش کشور نابخشودنی خواهد بود .
نویسنده:محسن بابادی- مفسر و تحلیلگر فوتبال ایران