عصرجهان-محسن بابادی-مفسر و تحلیلگر فوتبال ایران
همانگونه که بارها گفته ام ، پس از حدود 2 دهه سلطه کروات ها بر فوتبال خوزستان ، تجربیات لازمه به مربیان بومی انتقال و نوبت به افراد توانمندی همچون نعیم سعداوی ، عزیز فریسات و موسی سواری رسید که هر کدام کارنامه ای درخشان در دوران فوتبالی خویش داشته اند. هر چند پیش از این هیچ کدام سرمربیگری در لیگ برتر را تجربه نکرده بودند ، اما همواره در زمره بهترین و سالم ترین مربیان فوتبال کشور قلمداد می شدند .
واقعیت این است که فولاد، لیگ شانزدهم را با نوسان و بهتر است بگوییم(( بد )) آغاز کرد . دلیل این امر، عدم آشنایی مربیان یاد شده با تفکرات یک دیگر و عدم شناخت از بازیکنان تیم بوده است . آن هم تیمی که نسبت به فصل قبل تغییرات عدیده ای داشت. بنابراین ، تا کادر جدید بتواند تفکرات و داشته های فنی خویش را به تیم تزریق نماید، بازی های ابتدایی لیگ با کسب نتایج ضعیف از دست رفت. اما نعیم سعداوی مربی تحصیلکرده، به همراه کمک های با تجربه اش همچون آقا عزیز ، موسی سواری و باغ آبادی بدنساز توانمند تبریزی ، توانست سریع السیر بر اوضاع و احوال مسلط شده و از تعطیلی های مکرر لیگ بخاطر بازی های تیم ملی ، نهایت بهره را برده و با پیشروی در زمان متوقف شده ، قرمزهای اهوازی را به کوران لیگ برگرداند . فولادی ها که در لیگ برتر شانزدهم ، عمدتا با سیستم 4231 و گاها با سیستم 442 به مصاف حریفان رفتند ، در نیم فصل اول روند رو به رشدشان را ادامه داده و در نیم فصل دوم نیز، موفقیت های آنان تداوم یافت، اما به خوبی عملکرد اواخر نیم فصل اول آنها نبوده است .
فولادی ها اگر می خواهند مزد زحمات خویش را گرفته و سرمایه گذاری هایشان مثمر ثمر واقع شود، میبایست کادر با دانش خویش را برای فصل آتی حفظ نموده و با جذب چند بازیکن کارآمد ، به همراه تزریق بازیکنان جوانی از رده های پایه ، روزهای خوبی را در سال 95 به نظاره نشسته و دل مردم خوزستان را شاد نمایند .
اگر بخواهم انصاف را رعایت کرده باشم ، باید بگویم اکثر بازیکنان فولاد خوب کار کردند و بمعنای واقعی 1 تیم بودند . اما عملکرد ساسان انصاری ، اسماعیل شریفات ، ایوب والی ، سینا مریدی ، عبدالله کرمی کمی بیشتر از بقیه به چشم آمد .
نویسنده:محسن بابادی-مفسر و تحلیلگر فوتبال ایران