ای بلوط بمان و به استقامت و پایداری خویش ادامه دهید که در آبادی ما اثری از زندگی نماند. مردمان آبادی ما مهاجرت نمودند و از کنار شما رفتند و به دنیای مهاجرت کردند که از سر صبح تا غروب با دویدن در پی دست یابی به سرابهای فراوان مشغولند،دیگر خبری از خاکستر چاله کاروانهای پناه آورنده به شما نیست-بمان ای بلوط شاید روزی این کاروان خسته برگردد شاید برگردد
عصرجهان؛ حبیب جهان آرا-در روزگاری که خبر آتش سوزی بلوط های زاگرس نمایشگر خروجی رسانه هاست و در زمانی که بيماري "ذغالی" قامت درختان بلوط زاگرس را خمیده نمود و یا صدای اره های آواز خوان جنگل های بلوط است حبیب جهان آرا به زیبائی هر چه تمام تر به توصیف شکوه و عظمت بلوط پرداخت
بلوط
ای سایه بان تنومند در ره رهگذران
ای بلوط، ای واژه با صلابت
چقدر نامت آشناست،
ای آنکه زاگرس بهترین زادگاه توست.
بارها و بارها، در پای تنه تو، ایستاده ام، و به قامت رعنای تو، نظاره کرده ام، که این ترکیب متوازن، اثر کیست؟
ای بلوط، تا به یاد دارم، و چشم خرد به جهان گشوده ام، همواره در مسیرآبادی،با همین قامت بلند، ایستاده بوده ای چنانچه گویا خود آبادییی بوده ای، که زندگی در آن جریان داشت
ای بلوط در مسیر!!!
تو سالیان سال، سایه ات را به رایگان، بر سر رهگذران، گسترانده ای.
ای بلوط !!! آیا به من خواهی گفت که از عمرت چند صد سال میگذرد؟
ای بلوط، تو شاهد گذر هزاران قافله، از زیرگذر خویش، بوده ای و من از هر پیر مرد و پیر زنی سوال کردم، از تولدت خبری نداشت،
ای بلوط!!! ای خادم بی توقع و بی مزد تو بگو تا کدامین گسل، ریشه در اعماق خاک دوانده ای؟
ای شکوه نیایش در شاخسار، گویا شبانه روز دستانت را به دعا و نیایش، بلند نموده ای و در انتظار اجابت آن، برجا مانده ای، نیایشی طولانی به درازای عمر چندین نسل از آدمیان، آدمیانی که شاید یک بار به جبروت تو در بذل رایگان، توجه نکرده اند و گاهی با تبر بر پیکر شما زخم وارد نموده اند
ای بلوط !!! میدانم تو شاهد تمامی درد و رنجهای نیاکان منی، و همواره از بخشش خویش،از میوه تا شاخ و برگ دریغ نکرده ای، آری ای خرم به شاخ و سر، میدانم قرنهاست که چه دشواریهایی را بجان خریده ای
ای پیر با صلابت !!!!
تا یاد دارم، همین بودی که هستی، و به آرامی و متانت چشم به آسمان دوخته ای
آری ای بلوط !!!! ای اسطوره مقاومت در روزگاران سخت، و ای آنکه نام " لر "، با تو بودن در پایداری سزاست،
ای مقاوم در گرمای سوزان جنوب، بارها و سالها، خزان برگهای مطلای تو را با چشم خود دیده ام. و حرص مقاومتت ، در خشکسالیهای مداوم و طاقت فرسا را ستوده ام و همین من، جلوه های زیبای شکوفه هایت را دربهار، سالیان پی درپی به کرار نظاره گر بوده ام
ای بلوط بمان و به استقامت و پایداری خویش ادامه دهید که در آبادی ما اثری از زندگی نماند. مردمان آبادی ما مهاجرت نمودند و از کنار شما رفتند و به دنیای مهاجرت کردند که از سر صبح تا غروب با دویدن در پی دست یابی به سرابهای فراوان مشغولند
دیگر خبری از خاکستر چاله کاروانهای پناه آورنده به شما نیست
بمان ای بلوط شاید روزی این کاروان خسته برگردد شاید برگردد
جهان آرا -حبیب