اخبار عمومی
اعلام وصول 2
191774
تاریخ انتشار: 1396/11/28 22:17
براستی این حکایت برایتان آشنا نیست

عصرجهان؛محمد شریفی-در ایام شباب و عهد جوانی به محض پیش آمدن یک ذره فراغت و سر سوزنی تعطیلی با سرعت آب و باد آتش ، شال و قبا می کردم و به کوه و کمر می زدم و در دامن زیبای طبیعت سرسبز منگشت برای خودم ابوعطا و لنترانی می خواندم و بعدش هم دست به قلم می شدم و حرف های صد من یک قاز خودم را روی کاغذ می آوردم .
در یکی از همان سفرهای پر شر و شور ، سر از روستای دره خرسان در آوردم ، به محض ورود، متوجه اجتماع عظیم  آبادی شدم که قاه قاه !   به ریش عمو غارتی می خندیدند!!!، من هم که مثل اسب چال محمد زکی خان و گاو پیشانی سفید مرحوم میرزا آقاسی انگشت نمای اهالی ساکن در کوه و کمر بودم، با "هی جار" و بانگ " کدخدا ولی" به معرکه دعوت شدم تا در امر خندیدن اهالی محترم دره خرسان را پشتبیانی لجستیکی کنم و بلغوریات آن خنده کنان بزرگ را در کشکولیات بنویسم.
عجالتا عرض نمایم به محض ورود ۹۷ انگشت اشاره به طرف ریش  عمو غارتی نشانه رفت!! تا من غریبه یکراست بروم سراغ اصل مطلب ، کرکر خنده و قهقهه ی حضرات کوک خنده من را هم برید ، من قبلا این را شنیده بودم که به شهر کورها که رسیدی خودت را به کوری بزن ولی تا آنموقع هرگز نشنیده بودم که اگر به جماعت الکی خوش رسیدی تو هم قاه قاه بزن زیر خنده تا روده بر بشوی ....
القصه ما هم زاویه دیدمان را به خط تالوگ انگشتان جماعت خندان که ریش عمو غارتی را نشانه گرفته بودند معطوف نمودیم ، چندین لکه زرد مایل به قهوه ای در ریشش دیدم ، همین ! بهت زده به کدخدا گفتم : این کجاش خنده داره ...؟
کدخدا گفت : ما به ریشش نمی خندیم ما به خوراکی که خورده می خندیم ، او آش "دو قله" خورده، گفتم آش دو قله  دیگه چه خوراکی است؟
کدخدا گفت:
«دو قله» یک غذای بی ارزش است که در گذشته های دور و در قحطی و خشک سالی های سخت، به منظور رفع گرسنگی های شدید از آن استفاده میکردند.
گفتم چطور درستش می کنند.
 گفت:  آرد را داخل آب جوش می ریزند دوتا قل که خورد سریع درست می شه به همین خاطر به آن  دو قله می گویند، این غذا بسیار رقیق و روان است که نه طعم دارد و نه بو ....!! این غذا به حدی بی ارزش بوده که هر کس به آن لب می زده، مورد استهزاء و تمسخر دیگران قرار می گرفته و او را «دو قله خَر»  یا دوقله خورـ می گفتند.. از همه بدتر، مشکل خوردن«دوقله» هم مزید بر علت است. زیرا این غذا به دلیل آبکی بودن به ریش و سبیل دوقله خور مثل چسب زدو می چسبد و طوری سفت می شود که با قلم و چکش هم جدا نمیشه و دوقله خور رسوای عام و خاص میشه ....!!
نگاهی به جماعت انداختم تا قطرات اشک هایم را ببیند ، سکوت مرگبار بود ، خنده ها فرو خورده شد، جمعیت پراکنده و عموغارتی با لبخندی شکاک آخرین نفری بود که رفت و من هم راه خودم را گرفتم ....
براستی این حکایت برایتان آشنا نیست، ...



کانال تلگرام عصر جهان



ثبت نظر

نام*
ایمیل(اختیاری)
نظر*