عصرجهان؛ نعمت اله عسکری✍روز جمعه ۹۷/۱/۲۴ جهت شرکت در جشنواره *ایل بهمئی*به همراه خانواده راهی کهگیلویه شده ایم،مسیر حرکتمان را جاده خوزستان-دیشموک از تنگ چویل انتخاب کرده ایم، بماند که باران شدید و جاده ی بسیار خطرناک و مالرو تنگ چویل نتوانست از حضورمان در این جشنواره ممانعت کند چرا که دلمان به عشق فرهنگ چنان می تپید که هیچ چیز نمی توانست مانع حرکتمان شود،بنابراین همه ی خطرات را به جان خریدیم و سر ساعت مقرر شروع رسمی جشنوار به محل برگزاری در شهر دیشموک رسیدیم و از اینکه امواج جمعیت مشتاق و پر شور را دیده ام بسیار مسرور شدم و به عنوان عضو کوچکی از این ایل که از دوران بچگی تاکنون بیشتر مراوداتم با ایلات دیگر بود،چون شاهد برپایی اولین جشنواره ی فرهنگی هنری ایلم بودم به خود بالیدم و بر بانیانش آفرین و درود فرستادم به همین جهت برحسب وظیفه از تمامی هم تبارانی که با دست خالی و در اوج محرومیت  سهمی هر چند کوچک در برگزاری آن داشته اند تمجید و سپاسگزاری  می کنم و دستشان را به گرمی می فشارم.
و اما در جریان برگزاری اتفاقاتی افتاد که به عنوان یک فرد دلسوز فرهنگ بومی محلی ایل جهت هرچه بهتر و غنی تر برگزارشدن جشنواره در سالهای بعد به چند نکته اشاره کرده امید است مورد توجه عزیزان بانی چنین چشنواره هایی قرار گیرد:
۱- عدم بیان و ارائه تاریخچه ایلی که به درازای تاریخ ایران ریشه داشته و همچنین بیان نام و رشادت و دلاوری های سرداران و مفاخر تاریخ ساز ایل.
۲- کمرنگ بودن فرهنگ و هنر سنتی ، بومی و محلی از قبیل نوازندگی، موسیقی، آیین های نمایشی، بازی های بومی، گویشها، ضرب المثل ها، متل ها، افسانه ها، فلکلورها و...
۳- نداشتن تسلط کافی مجریان بر اجراء و اجرا نکردن با گویش بهمئی از ضروریات برنامه بود. ضمن اینکه یادآوری کنم بسیاری از کلمات این گویش ریشه در فارسی باستان دارند و لذا حفظ چنین واژگانی و انتقال آنها به نسلهای جدید در کمتر فرهنگی دیده می شود.
۴- سیستم صوتی به هیچ وجه تامین کننده نیاز چنین جمعیتی نبود.
۵- شلوغی جایگاه اجرا و حضور افراد متفرقه روی سن به بی نظمی افزود بنابراین لازم بود ارتفاع سن حداقل دو متر و شش متر از اولین صف تماشاگران فاصله داشته باشد.
۶- آنچه بیش از هر چیز باعث گلایه و خستگی فرهنگ دوستان و سیل مشتاقان حاضر در این جشنواره شد این بود که در این برنامه همه چیز بود جزء جشنواره، در واقع باید بگویم *جشنواره سخنرانی* و آوردگاهی برای مچ گیری های سیاسی و میدان تبلیغات بود که شاید به عمد و برای به حاشیه کشاندن جشنواره و کمرنگ کردن اصل موضوع صورت گرفت و جرقه آن هم سخنان چالشی نماینده ی محترم مردم نجیب  کهگیلویه بود.
در جشنواره ها معمولا فقط دبیر جشنواره در حد خلاصه خیر مقدم و اهداف جشنواره را بیان می کند و در ادامه برنامه های شاد و مفرح اجرا می شوند، نه کلکسیونی از سخنرانان سیاسی به صف کشیده می شوند.
۷- غیبت بعضی از چهره های سرشناس و با نفوذ ایل در این مراسم.
*در پایان امیدوارم صداقت بهمئی که ریشه در نجابت آریایی اش دارد همواره نردبان رشد و بالندگی فرزندان ایل باشد و نه بد خواهان*
*و از دل این جشنواره ها گوگری و توسعه بیرون بیاید تا روز به روز دلهامان به هم نزدیک تر شود*
روز و روزگارتان خوش_ نعمت اله عسکری