عصرجهان؛ حمدالله مبشری-

دیالوگ را میتوان نوعی دیپلماسی برای رسیدن به فصل مشترک ها نامید
دیالوگ واژه فرانسوی، بر گرفته از ادبیات یونان قدیم است دیالوگ را میتوان نوعی دیپلماسی برای رسیدن به فصل مشترک ها نامید در ادبیات کلامی ایران دیالوگ گفتگوی دو جانبه  یا چند جانبه است و در زبان  محاوره ای و گویش های محلی  گفتگوی مشترکی  است که انسانها را به هم نزدیک می کند تا افتراق ها را به اشتراک برسانند. بر همگان روشن است که امروز  ارتباط رسانه‌ای، سرزمین ها را در نوردید!!! فلذا می توان جهان رابه اتاق شیشه ای تشبیه نمود که در یک چشم به هم زدن دیپلماسی دیالوگ ها شکل می گیرد.!! با زبانی مترقی دیالوگ را میتوان نوعی دیپلماسی برای رسیدن به فصل مشترک ها نامید.

امروز مشکل اصلی جامعه بشری تمرکز نمودن بر افتراق ها است
معمول است که در دیالوگ ها می توان گفتمان علمی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، و حتی سیاسی را به ظهور رساند. برای همه ما روشن است که وجه افتراق ها در جامعه بشری به فراخور آداب، رسوم، ایدیولوژی ها متفاوت است.و امروز علی رغم اینکه جهان با سلاح رسانه به هم نزدیک شد ولی متاسفانه خرده فرهنگها که متاثر از نوع نگرش انسان هاست نمی گذارند افتراق ها را کم اثر کنیم.!! و امروز مشکل اصلی جامعه بشری تمرکز نمودن بر افتراق ها است چرا که  منافع سیاسیون و حاکمان اجازه نمی دهند تفاوت نگرشها از کثرت به وحدت برسد.!!! ذهن بیدار جامعه این سوال و حتی پاسخ آن را از اصحاب رسانه و فرهنگ طلب می کند که تکلیف آنها در این بین  چیست؟
اگر نبود فرصت طلبی ملاء و مترف  چه بسا جامعه بشری در اوج مشترکات به کمال می رسیدند
 اگر اصحاب رسانه و فرهیخته گان بتوانند خارج از خط کشی های فکری و حتی  سرزمینی و با تمرکز بر اساس نهاد ذاتی و فطری انسان تلاش کنند. قطعا ایده انبیاء الهی و  فلاسفه که آرزویشان  کشش بشر از کثرت به وحدت بود را به سر انجام می رسانند!!
مگر حرکت انبیا الهی و اندیشمندان در طول تاریخ غیر از این رسالت بود؟ بزرگترین دغدغه انبیاء الهی بیداری ذهن بشر و بازگشت به فطرت الهی بود. امروز تمام وجه اشتراک جامعه بشری همان آموزه های اخلاقی و دینی و انسانی است که متاثر از آیین انبیاء الهی است. اگر نبود فرصت طلبی ملاء و مترف  چه بسا جامعه بشری در اوج مشترکات به کمال می رسیدند!!

سعی نکنیم همواره ساز مخالف و تخریب را کوک کنیم
در این نگارش  هدف ما این است تا درحد بضاعتمان تلاش کنم ذهن خوانندگان رسانه ای و  خصوص فضایی مجازی را در یک دیالوگ نرم و آرام به هم نزدیک و همه با هم تقبیح کنیم  سماجت و فضاحتی را که همواره مایه ی افتراق جامعه بشری بوده و هست. خطابم به عزیزانی است که وقت و بی وقت سرکی به فضایی مجازی می کشند که معمولا دو گروه در این بین از همه فعال ترند: سیاسیونی که بعضا از روی عادت طایفه ای (طایفه سیاسی) مترصد اخبار جدیدی هستند. و جوانان جویای نام و یا بیکار که می خواهند رنج بیکاری خود را درماکزیمم جامعه تعقیب کنند!!! عزیزان  همه میدانیم که  کرور، کرور انسان در این کره خاکی آمدند و رفتند و امروز نوبت ماست تا این فرصت‌ها را مغتنم شماریم و تلاشمان این باشد با دیپلماسی آرام در کنار هم بر مشترکات به دیالوگ بنشینیم و سعی نکنید همواره ساز مخالف و تخریب را کوک کنیم!!

در جستجوی حق به شناسنامه افراد رجوع نکنیم/حکمت را ولو از اهل نفاق یاد بگیر
سعی مان این باشد که همواره در جستجوی حق به شناسنامه افراد رجوع نکنیم!!و در پی تصویر ناهمگن وحاشیه ها نباشیم ! بلکه متن را بچسبیم و درستی و نادرستی نگارنده را تحلیل کنیم.علی (ع) فرمود حکمت را ولو از اهل نفاق یاد بگیر! از این روی به خوبی میتوان درک کرد که حکمت نقطه مقابل غفلت است.
باید همه توجه کنیم که مهترین نقطه ی اشتراک انسانها رسیدن به بلوغ سیاسی است که متناسب انسان قرن بیست یکم است. و با این ساز و برگ می توان در یک دیالوگ نرم ضعفها را پوشش و قوت ها را تقویت نمود.بر خلاف این رویه پافشاری برافتراق ها نطفه تشکیک ما نسبت به هم و یک نوع خود آزاری است، قبل از آنکه دیگر آزاری مورد توجه باشد!!چه خوب است انسانی محاسبه گر باشیم تا از زمان عقب نمانیم.به قول انیشتین :: "انسانها اگر ارزش زمان را می دانستند هیچگاه کفش بندی نمی خریدند"
پس همواره سعی و تلاشمان باید در ارتقاء شان و منزلت خود و جامعه ی پیرامونی باشد، آنوقت است که رفتارمان اثر گذاری و نشانه های رشد وبلوغ سیاسی ملموس و دست یافتنی است.

اغلب اصحاب رسانه هم به دلیل محافظه کاری و بعضا مزدوری مدیران زبان گویایی مردم نیستند
عزیزان ومردم خونگرم ایران زمین جامعه ما در اثر غفلت مسئولین مملکتی دچار بیماری، عقده گشایی و بعضا آبستن فتنه و انحرافی و سرگرم دروغ و شایعه گردید و بسیاری از نهادهای مدنی به خصوص اصحاب فرهنگ کار کرد خود را از دست دادند!!!. و یا بلا اثرند و از طرفی اغلب اصحاب رسانه هم به دلیل محافظه کاری و بعضا مزدوری مدیران زبان گویایی مردم نیستند!!
پافشاری بر دیالوگ و دیپلماسی انسانی علاج و راه نجات جامعه و جوانان است
تنها امید آن می رود خوبان، جوانان که سرمایه مملکت هستند بادوری از اعوجاج و افتراق و فضاحتی که عادت روزمره جامعه ما گردید مسیر گردش روزگار را توام با انرژی مثبت به جامعه تزریق نمایند.و با صلاح قلم و رفتار اسلامی به مقابله با سلاح روان پرشی حاکم بر جامعه مبارزه کنند. چرا که همه واقف هستیم اوج مطالب ناصواب و شایعه، جعل، تخریب، تحریف، همراه عصبیت در فضایی مجازی و رسانه ای شغل زن ومرد ایرانی گردید، و سونامی توتالیتری شد که همه را بی قرار خود نمود!!! علاج و نجات جامعه و جوانان این مرز و بوم پافشاری بر دیالوگ و دیپلماسی انسانی بر اساس آموزه‌ای های الهی، اخلاقی و انسانی است که اصالت مشترک و ذاتی، فطری همه انسانهاست. به امید جامعه ای رشد یافته که انسانیت در آن زیستن را افتخار خود بداند
حمدالله مبشری فرماندر و مدیرکل اسبق سیاسی و انتخابات