عصر جهان؛ یاداشت ارسالی دکتر مهدی اسعدی خوب-با شروع ایام محرم، شور مذهبی در زیر پرچم عشق و علاقه به امام حسین(ع) که به تعبیر مولانا، خداوندگار عاشقان بود و به مانند عاشقان در زندان تن را بشکست و روح خدایی خویش را به سرچشمه الهی وصل کرد موجب حرکتی و جهدی و جهادی داوطلبانه در بین اقشار مختلف جامعه از طفل تا کودک و جوان و پیر و زن و مرد در جامعه می گردد همانطور که صحنه کربلا، شاهد نمایشگاه زیبایی های انسانی و صحنه بروز ارزش های متعالی و حضور زن و مرد و پیر و جوان از کودک خردسال گرفته تا حضرت امام حسین(ع)  که نزدیک به 57 سال سن داشته تا زینب که پیامبر راستین انقلاب حسین را بر دوش داشته، بوده ایم.

روستای گدارتخی در فاصله 10 کیلومتری شهرستان بهمئی از توابع استان کهگلویه و بویراحمد واقع گردیده و دو شهید و نزدیک به صد جانباز و آزاده و رزمنده در دوران دفاع مقدس تقدیم اسلام کرده است. روستای گدارتختی که تا یک دهه قبل بالغ بر 500 نفر جمعیت داشته است، اما اکنون تنها قریب به 8 خانوار که اغلب افراد مسن و دامدار هستند در روستا سکونت دارد.
اما عشق به امام حسین(ع)  مانند یک آهنربا موجب جذب و گردهم آیی اهالی روستا در ایام محرم شده و تمام امکانات از حسینیه تا پارچه و بنر تا سیستم صوتی و روشنایی و پذیرایی توسط خود اهالی روستا و جوانان تهیه و مدیریت می گردد و اینجا می توان موضوع مشارکت داوطلبانه که پایه و اساس توسعه اجتماعی در یک جامعه است و شاید مهمترین سرمایه اجتماعی یک قوم و جامعه باشد را مشاهده نمود.
روستای گدارتختی به غیر از مرکز تجمع تمام اهالی سابق روستا، مکان تجمع و دورهمی روستاهای اطراف و حتی برخی جوانان شهرستان می باشد و چندین مداح شهرستانی و استانی در این روستا پرورش یافته اند.
نکته جالبی که نباید از آن غافل شد این است که این شور و علاقه و فعالیتها به دور از طمع و طبل ریاکاری می باشد و همه این فعالیت ها به دور از چشم مسئولان دولتی و مذهبی شهرستان می باشد تا برای پست و مقامی و جلب توجه و  تأیید نگاهی نباشند. زیرا باید اعتراف کرد که در ایام محرم، عزاداری امام حسین در برخی معدود مکانها تبدیل به میدان ریا و رقابت می گردد تا کاسبان قدرت و شهرت با عبای ریا وارد میدان شده و برای خود نامی و نانی تهیه کنند.
از منظر توسعه و جامعه شناسی اگر نظر بیفکنیم شاید این حرکت یک درسی باشد برای اینکه اگر بتوان برخی فعالیت ها و برنامه ها را از زیر بار سنگین بوروکراسی اداری دولتی آزاد نمود شاهد بهبود فرایند فعالیت ها و افزایش کارآیی و اثربخشی بود.
امید است همانطور که حضرت امام حسین(ع)  با عزت به میدان رفت و چگونه زیستن و چگونه جان دادن را به ما آموخت، ما هم بتوانیم درس آزادگی و عزت و چگونه زیست و مردن را از حضرت امام حسین(ع)  بیاموزیم و شور مذهبی را با شعور و  معرفت مذهبی تلفیق کنیم تا از این زندان های فراوان به کمک دو بال شور و شعور رها یابیم.
به تعبیر مولانا
کجایید ای زِ جان و جا رهیده
کجایید ای در زندان شکسته