در سفر اخیرم به حوزه انتخابیه فرصتی شد تا حدود دو ساعت یک بازدید سرزده از مدرسه دوازده فروردین(حافظ) دوگنبدان داشته باشم. نه رییس آموزش و پرورش و نه فرماندار و نه مسئولی همراهم نبود. دوست داشتم در یک فضای آرام، تراوش فضای خانواده های شهرم رو  از بچه های معصوم بگیرم. میگن حرف راست رو از بچه بشنو. کلاس اول تا ششم. آدم رو یاد کودکی خودش میاندازه. بوی کلاس و مداد و پاک کن. بوی متنوعی که آدم رو به یاد رفیقهایی میاندازه که خیلی  هاشون رو نمیبینی. بعضیهاشون در قید حیات نیستن و بعضی شهید شدن و بعضی هم سرشون تو لاک زندگیشونه و بعضی هم انسانهای ​​فرهیخته ای هستن که دارند به جامعه شون خدمت میکنن. آدم یاد معلماش میافته. اونایی که باید در هرجا و هر زمانی که باشی اگه یادشون بیفتی، باید دعای خیرتو نثارشون کنی.
سوالاتم از بچه ها متناسب با افزایش سطح کلاس کمی تغییر میکرد. چند سوال از همه کلاسها سوال کردم. از همه کلاسها سوال کردم کدومتون دانش آموز زرنگ کلاسید. بلا استثنا همه خودشونو زرنگ کلاس میدونستن. با این سوال میخواستم ببینم اعتماد به نفسشون چطوره. اعتماد بنفسشون خیلی بالا بود. یاد اون موقعه ها میافتم که اگه کسی از ما سوال می کرد اصلا جرات جواب نداشتیم. این اعتماد به نفس به ادم امید میده و قطعا معلماشونو  شاداب تر میکنه.
از همه کلاسها سوال کردم منو میشناسید؟ تقریبا میشه گفت منو میشناختن. بعد از اینکه سوال میکردم چه کاره ام، میدونستن نماینده ام ولی اینکه چکاره ام پاسخها خیلی جالب بود.
یکی میگفت شما زیرگذر میسازید!
یکی میگفت خیابون آسفالت میکنی!
یکی میکفت پول میاری!
یکی میگفت روحانی هستی!  
یکی میگفت اسم بدها رو مینویسی!
یکی میگفت شهرداری!
پیش خودم گفتم اینهمه مسئولیت سنگین برای نماینده؟ بچه های ما یا خانواده هاشون چی رو از کار نماینده میبینن یا میخوان. برام حالب بود و تازه میفهمم چرا وقتی زیرگذر افتتاح شد مردمم چرا اینقدر خوشحال شدن و کار یک مجموعه انسانهای زحمتکش از کارفرما و پیمانکار گرفته تا کارگر و بنا رو در وجود نماینده میبینن.
بعضی سوالات دیگه در برخی کلاسها و جواشون برام جالب بود. سعی کردم در یک طبقه بندی و غیرمحسوس خواسته هاشون رو بگیرم.
ازشون سوال کردم اگه خواسته ای در خصوص کلاستون بخواین چی میخواین؟ عمدتاً پاسخ دادن که هوا گرمه و کولر میخوایم...
سوال کردم برای مدرسه چی میخواین؟ عمدتا پاسخ دادن آبسردکن، توپ و معلم ورزش ( البته کلاسهای بالاتر).
سوال کردم برای شهرتون چی میخواین؟ پاسخها متنوع بود؛ خیابونها آسفالت بشن، جریمه پلیس کم بشه، دزدی کمتر بشه و...
سوال کردم از کشورتون چه انتظاری دارین؟ یارانه ها زیادتر بشه، بنزین ارزونتر بشه و...
و ده ها سوال و جواب دیگه... که نمیتونم بگم. روز خوبی بود و بی دغدغه با یکسری انسان بی توقع نیاز عامه مردم بخصوص از یک منطقه مستضعف نشین رو شنیدم...