آمریکا در حال پوست اندازی فصلی در خاورمیانه است و اگر خروج نیروهای آمریکا را اتمام جنگ در سوریه بدانیم،بسیار اشتباه است و یا اینکه این خروج را شکست و یا خروج از خاورمیانه بدانیم، اشتباهی بس فاحش است.
عصرجهان؛ یاداشت دریافتی از بهنام جاودان اصل-نوسانات قدرت نه تنها بر دیدگاه یک دولت از منافع ملی، بلکه بر جهت گیری هاو راهبردهای سیاست خارجی آن نیز تاثیر می نهد.
آمریکایی که امروز از حوزه کارائیب تا خاور دور،از آسیای میانه تا شاخ آفریقا و مناطق دیگر را همه در محدوده منافع ملی خود تعریف می کند، به دلیل نوسانات قدرت خود در خاورمیانه دچار اختلال شده است و برای جبران این اختلال؛ تغییر دکترین که یک سنت مرسوم در میان حاکمان آمریکا است را مبنا قرار می دهد.
اما تا آشکار شدن و یا اعلام این دکترین نمی توان بطور صددرصدی در این مورد نظر قطعی داد، اما بصورت احتمال این تغییر دکترین را میتوان تغییر تاکتیک آمریکا در خاورمیانه حول محورمقاومت جمهوری اسلامی ایران دانست.
سنت نانوشته همه روسای جمهور آمریکا این است که یک روز پس از کریسمس از یک پایگاه نظامی آمریکا در خارج از کشور دیدن می کنند. ترامپ که سال گذشته این مهم را انجام نداده بود امسال با دیدن از دوپایگاه نظامی آمریکا در آلمان و عراق این مهم را انجام داد. در دیدار از پایگاه نظامی در عراق بیان داشت که دیگر دوران احمقی آمریکا که در هرکجا دخالت نظامی کند، به پایان رسیده و در خاورمیانه هر کس منافعی دارد، خودش هزینه کند و نباید انتظار داشته باشند آمریکا بجای آنها وارد عمل گردد.اگر میخواهند ما وارد عمل شویم باید هزینه و پول آن را بپردازند.
ازآنجا که همیشه و بعد از جنگ جهانی دوم مشاهده شده است؛ منافع ملی توجیهی بوده است برای طرح خواستهای بین المللی از جمله دخالت آمریکا در پاناما، گرانادا،لبنان،خلیج فارس،اشغال افغانستان،حمله به عراق، دخالت در لیبی،دخالت در شبه جزیره کره و تهاجم نیروهای شوروی سابق به افغانستان، چک و اسلواکی،حمله روسیه به شبه جزیره کریمه و گرجستان همه و همه براساس به مخاطره افتادن منافع ملی یا امنیت ملی قدرت های بزرگ توجیه می شود.
آمریکا در حال پوست اندازی فصلی در خاورمیانه است و اگر خروج نیروهای آمریکا را اتمام جنگ در سوریه بدانیم،بسیار اشتباه است و یا اینکه این خروج را شکست و یا خروج از خاورمیانه بدانیم، اشتباهی بس فاحش است.
خروج آمریکا از سوریه و اعلام خروج از افغانستان انگاره های سیاسی زیادی را پیش روی تحلیل گران سیاسی قرار داده است. و این خروج باعث پیچیده تر شدن وضعیت خاورمیانه می شود؛
آیا خروج نیروهای آمریکایی از سوریه در پی موفقیت های میدانی و دیپلماتیک ایران به دست آمده است؟
آیا اعلام خبر خروج نیروهای نظامی ایران از عراق توسط سفیر تهران در بغداد چند روز پس از خروج نیروهای آمریکایی از سوریه به معادلات مستقیم تهران ـ واشنگتون مربوط می شود؟
آیا طرف دیگر میز مذاکره این خروج، پشت پرده ای بنام جمهوری اسلامی ایران دارد؟
آیا روسیه نقاش تحولات اخیر در سوریه می باشد؟
آیا آمریکا با پذیرفتن نقش روسیه در سوریه وضعیت خاورمیانه را پیچیده تر کرده است؟
آیا آمریکا با خروج از سوریه و اعلام خروج از افغانستان قصد ورود به یک چالش جدید در خاورمیانه را دارد؟
به اینکه خروج نیروهای آمریکایی از سوریه برای بشاراسد و سوریه در واپسین روزهای سال میلادی یک موفقیت بزرگ بوده است ، و یا اینکه برای اسرائیل و ماجراجویی های آن در منطقه شام و فلسطین چه عواقبی میتواند داشته باشد کاری نداریم، آنچه باید در درجه اهمیت بیشتری برای تهران قرار داشته باشد،مقصد جابه جایی آمریکا در این کوچ است.
میتوان گفت یمن، خواستگاه تمامی چالش های جدی می باشد، ائتلاف عربستان برای جنگی نیابتی در باتلاق یمن فرو رفته است،ائتلاف عربستان ناتوان از صحنه گردانی میدانی در یمن دچار ضعف و نقصانهای بزرگ شده است و عملا نیروهای انقلابی یمن به رهبری حوثی های تحت حمایت ایران ارکان قدرت در یمن را دردست گرفته اند و پس از نشست یمنی ـ یمنی در سوئد و توافقات انجام شده در صحنه بین المللی نیز برد با مردم یمن و انقلابیون بوده است.
و میتوان احتمال داد بدلیل ناتوانی ائتلاف عربستان در جنگ یمن، آمریکا قصد ورود مستقیم به جنگ یمن را دارد، چرا که نمیخواهد نیروهای نزدیک به ایران در یکی از مهمترین و استراتژیک ترین نقاط جهان یعنی باب المندب و خلیج عدن قدرت را دردست داشته باشند و این را در تضاد با راهبرد بلندمدت خود در منطقه خاورمیانه و شاخ آفریقا می بیند.خروج نیروهای آمریکایی از سوریه یک عقب نشینی تاکتیکی می باشد، رقص مهاجم است برای حمله به یمن که در این صورت اولین رویارویی مستقیم نیروهای نظامی آمریکایی با نیروهای تحت حمایت ایران در خاورمیانه خواهد بود.
نیروهای آمریکایی در حال رقص جنگ در خاورمیانه هستند،رقص مهاجم از شروع یک کوچ فصلی که این کوچ مقصدی خواهد داشت و مقصد آن قطعا در جغرافیای خاورمیانه خواهد بود.
اگر مقصد نیروهای آمریکایی را در سرانجام این کوچ، یمن بدانیم، برای تهران چند حالت خواهد داشت؛
۱ـ ورود مستقیم آمریکا به جنگ یمن بعد از مسئله گرگانگیری دیپلماتها و نیروهای آمریکایی و غربی در لبنان در دهه ۶۰ خورشیدی میتواند اولین رویارویی مستقیم دریک جنگ میان آمریکا و نیروهای تحت حمایت ایران باشد.
۲ـ آمریکا پس از ناکامی های متوالی نیروهای تحت حمایت خود در عراق ، سوریه، افغانستان،لبنان،یمن و در مسئله فلسطین با حمله احتمالی به یمن قصد جبران همه این شکست ها را دارد.
۳ـ انقلابیون یمن تحت حمایت تهران می باشند و این برای همه جهان مسجل شده و در صورت موفقیت آمریکا در یمن، یک پیروزی بزرگ بدست می آورد که جبران همه شکست ها در خاورمیانه است.
۴ـ بهترین حالت برای آمریکا این است که تهران در خوش باوری عقب نشینی و شکست آمریکا در خاورمیانه بماند و گزینه های جدی مورد ارزیابی قرار نگیرد.
رقص مهاجم در واپسین روزهای سال ۲۰۱۸ یک کوچ است و آیا این کوچ برای مردم خاورمیانه باز هم رقص مرگ در پی خواهد داشت؟
بهنام جاودان اصل
۰۸/ ۱۰/ ۱۳۹۷
....................................