به گزارش سایت عصر جهان؛ نقش روسا در فدراسیون ها غیر قابل انکار است. درواقع این مدیران ورزشی هستند که با تلاش، درایت و توانایی های گوناگون قادرند در هرجایی خصوصادر فدراسیون که مسولیت بپذیرند، تحولات لازم را بوجود آورند.بدون تردید مهم ترین تحول در هر فدراسیونی می تواند یک عامل داغشته باشد که آن کسی نیست جز مدیرآن که همه موفقیت های کوچک وبزرگ از تصمیمات و تفکرات ا. نشات می گیرد.
در ورزش امروز اگر هر تشکیلات اجرایی آن خوب عمل کندو نتایج ایدهآل تری کسب کند،اولین چیزی که ازان فدراسیون فوق جلب توجه می کند، اندیشه ها و تفکرات رییس آن است.واقعیتی که دررشته ای چون گلف و در همه جای ورزش دنیا صدق می کند و قاعدتا فدراسیون گلف ایران هم از این قاعده مستثنی نیست.البته باید گفت که ادم های بزرگ و موفقی در راس فدراسیون ها انجام وظیفه می کنند که خود به تنهایی عامل هر موفقیت عظیمی محسوب می شوند.بدون تردید اگر درورزش ایران رشته هایی چون والیبال،بسکتبال،تکواندو،کاراته و...به عنوان فدراسیونهای موفق قلمداد می شوندصرف نظر از همه عوامل بزرگ و سرنوشت سازی که در اختیار دارند همواره از مدیریت توانایی هم برخوردارند.متاسفانه امروز فدراسیون گلف ایران به رغم اینکه مدیرباتجربه ای غیر از جنس گلف بالای سر دارد به گونه ای پیش می رودکه کمتر کسی بتواند وجود چنین فردی را در راس این فدراسیون احساس کند.عجیب اینکه انگار همه چیز از دست کیکاووس سعیدی رها شده و هیچ فرد زیر مجموعه اش امیدی به موفقیت این ورزش درآینده ای نزدیک ندارد.

شاهدان عینی معتقدند رییس فدراسیون گلف ازعملکرد فعلی اش نشان داده است بدون هماهنگی فردی که خود را همه کاره ی و گرداننده ی مسائل پشت پرده این ورزش می داند؛کاری انجام نمی دهد.کسی که لقب پدر خوانده را یدک می کشد برای رسیدن به  منافع شخصی اش از هرکس یا کسانی گذر می کند.برای او موفقیت گلف معنا ومفهومی ندارد.
آیا صحیح است یک ورزشکار برای رسیدن به تیم ملی و ملی پوش ماندن باید زیر بیرق این فرد قرارگیرند.حرف اصلی ما همین است که کدام کس قبول می کند که یک رییس فدراسیون ورزشی حتی اختیار امر کردن به چنین فردی را نداشته باشد.؟ اصلا می دانید در فدراسیون گلف چه می گذرد؟ حاشیه از سرو روی آن بالا می رود!

رییس فدراسیون بهتر از هر کسی می داند، دود این آتش که به دست افراد فرصت طلب شعله ور شده تنها به چشمان اهالی این ورزش می رود!ورزش گلف که نماد یک ورزش شخصیت ساز در جامعه معروف است این چنین به قهقراه کشیده شود.
سعیدی که 6 سال در فدراسیون ریاست می کند و طی این مدت تمامی هیات های استانها و ورزشکاران و مربیان و اعضای مجمع را مديريت كرده و در زماني که دور از فدراسیون هم بود تلاش گسترده ای  برای کسب ریاست مجدد فدراسیون آغاز کرد، وموفق هم شد بار دیگر بر مسند ریاست صندلی این ورزش اصیل اما فراموش شده بنشیند.انگاراعضای این مجمع در کشور زندگی نمی کنند و وضعیت اسفناک مدیریتی گلف را لمس نمی کنند.چه اتفاقی در این مدت رخ داده است که حتی مخالفین سرسخت مدیریت فعلی سکوت اختیار کرده اند.
اگرچه سعیدی در رقابتی میلی متری رییس شد و به نوعی گزینه ی وزارت ورزش را شکست داد، اما قرار نیست که وزارت ورزش موضوع مهم نظارت بر فدراسیون ها را فراموش کند.از آنجایی که سعیدی با همکارانش رودربایستی شدیدی دارد، به جای اخراج آنها از فدراسیون، این افراد را در پست های مدیریتی به کار می گیرد. نمونه بارز این رفتار رئیس گلف و داور بین المللی کاراته نیز در ارائه تمدید حکم یکی همسر یکی از روسای کمیته هااست.اگر این خانم سمتی در تشکیلات گلف ندارد،پس چرا به عنوان مسوول برگزاری مسابقات با رسانه هامصاحبه می کند!
این مشکلات مدیریتی و سیاست گذاری‌ها، جدا از درست یا غلط بودنش در گلف تولید حاشیه کرده است.وقتی با اهالی گلف درباره شرایط این روزهای گلف صحبت می‌کنید، بسیاری از آن‌ها نسبت به مسائل مدیریتی انتقادات زیادی را وارد می‌‌کنند.  به طور مثال از شروع به فعالیت این دسته افراد، تعداد قابل توجهی از کار‌شناسان و نخبگان این رشته به شکل زیر پوستی و بی‌سروصدا به دلایل مختلف کنار گذاشته شدند.
اگر وزارت ورزش مدت‌هاست که روی فعالیت م.ط برادرزن کفاشیان در فدراسیون فوتبال به عنوان مدیر مالی دست گذاشته بود و از این اتفاق به عنوان یک تخلف نام می‌برد، فامیل بازی در رشته ای چون گلف هم دیده می شوده و باید به این اتفاقات هم ورود شود.این حواشی اماپایان مشکلات گلف که می‌تواند یک رشته خوب المپیکی برای ورزش ایران باشد نیست. مشکلات اما در گلف فقط مطالبی که تا کنون به آن اشاره شده نیست. به هرحال؛ در وزارت ورزش اگر گوشی برای شنیدن موجود هست حداقل پیغام چنین حاشیه های این رشته ورزشی را دریافت کند و به فکر یک چاره اندیشی باشد.واقعا در این فدراسیون چه می گذرد که قدیمی های این ورزش هم فریاد سرمی دهند.به هرحال چه اتفاقی افتاده است،که کارد به استخوانشان رسیده که صدای شان به هفت آسمان رسیده است.نویسنده: جهاد زرگانی