پایگاه خبری عصرجهان-سروهای زربین هزاران ساله ای در شهرستان بهمئی وجود دارد که در کتب تاریخی از این سروها نام برده شد.
در گویش بهمئی سرو «ساول» خوانده می شود و مرکز اصلی سروهای زربین بهمئی به نام ساولک قرائت می شود

در برخی منابع آمده است که از دوره اشکانی در تنگ ساولک معبد آناهیتا رونق داشت تا اینکه با تاسیس سلسله سانیان اردشیر بابکان پادشاه ساسانی این معبد را رقیب معبد آناهیتای فارس می دانست و در راستای ایجاد وحدت دینی معبد آناهیتای تنگ ساولک را ویران کرد.

آناهیتا خدای آب های روان و در شمایل یک زن بود و درخت مورد علاقه اش سرو(ساول) بود لذا وجود سروهای هزاران ساله تنگ ساولک با روایت وجود معبد آماهیتا در این محل همخوانی دارد.

البته در دو دهه گذشته سروهای جدیدی دست کاشت شد که رشد و نمو قابل قبول داشتند