عصرجهان-علیرغم موارد متعددی از خودکشی ها که رسانه ای می شود، موارد زیادی هم هست که بدور از اطلاع رسانه و یا در سکوت خبری اتفاق می افتد.
افزایش تعداد خودکشی ها نسبت به سال های گذشته بعد نگران کننده قضیه است و وجهه دیگر که نگران کننده تر نیز هست، سن و سال قربانیان است که عمدتا جوانان و نوجوانان هستند.
مرگ از هر نوعی که باشد دردناک است اما اگر چه از قدیم الایام تا سال های نه چندان دور خودکشی ها بیشتر معطوف به زنان و دختران و بیشتر بخاطر مسائل عاطفی، ناموسی و احساسی بود که عمدتا بوسیله خودسوزی انجام می گرفت، اما اکنون طناب دار، قرص، اسلحه و سپس خودسوزی به زندگی پسر و دختر پایان می دهد.
در دهه های قبل که تب خودسوزی ها میان دختران و زنان عشایر نشین افزایش یافت به دلیل نبود رسانه های جمعی با قدرت امروزی و همچنین عدم تسلط دولت ها بر امور اجتماعی بخصوص در جوامع کوچ رو، تنها هنرمندان بودند که می توانستند کاری کنند که در همین جهت نیز اشعار، ترانه های محلی و موسیقی هایی نیز ساخته شد؛ آنچنان که در یکی از معروفترین آهنگ های لری آمده است ((مه اَنوه وارِ ایواریا؛ دِ لالسونِ شهر سَنگ/ هوار ای داد ای بیداد؛ هَنی بو زلف سوخته، دِت میایه باد)) که به معنای ” من اندوهگینم درین سکوت شهره سنگی/ هوار ای داد و ای بیداد؛ هنوز بوی موهای سوخته ات رو باد میاره ” که در این ترانه شهر سنگی کنایه از قبرستان و شیرهای سنگی آن و بوی موی سوخته نیز اشاره به خود سوزی دارد.
اما اکنون؛ علیرغم گسترش رسانه ها و فراگیری شبکه های مجازی، زمینه مهیای کارهای هنری بواسطه افزایش امکانات و درگیری مستقیم مسائل شهروندی با دولت ها باید اذعان داشت؛ همه این عناصر در کنار هم نتوانسته اند روند خودکشی ها را تعدیل کنند و حتی بالعکس آن نیز صادق است.
همانگونه که گفته شد خودکش ها دلایل متفاوتی برای خود داشته اند که لازم است با گردآوری آمار و اطلاعات آنها و سپس گردآوری به دلیل مشترک آن پی برد تا شاید بتوان از این روند زوال افزا پیشگیری کرد.
بررسی تعدادی از موارد خودکشی های دوسال گذشته در کهگیلویه و بویراحمد نشان می دهد برخلاف تصور بیکاری عامل اصلی این خودکشی ها نبوده است و مسائل عشقی و عاطفی در صدر قرار دارد که همین مورد باعث سه فقره خودکشی دو نفره شده است و ۵ نفر را به کام مرگ فرستاده است و ۱ نفر نیز خودکشی نافرجام داشته است.
فقر یا به تعبیری بهتر “بیشتر خواستن از وضعیت فعلی” که باعث بهم ریختن سیستم ذهنی و اعصاب و سپس احتلالات روانی و افسردگی افراد شده است یکی دیگر از علل این مرگ هولناک است.
اما بررسی ها نشان می دهد که موارد مثل آنچه “خستگی از زندگی” بدون هیچ دلیل دیگری گفته می شود و افراد در شرایط عادی قرار داشته اند، یکی از پیچیده ترین علل خودکشی هاست که بجر در کهگیلویه و بویراحمد در استان های دیگری همچون تهران نیز مشاهده شده است.
مسائل مالی، معیشتی، شغلی و بیکاری یا همان عدم تحمل در برابر مشکلات در رده های پائین تری قرار دارد و عمده افرادی که به این دلیل به زندگی خود پایان داده اند میانگین سنی بالاتری از موارد یاد شده دارند و اکثرا بالای ۳۵ سال هستند و در سنین میانسالی بسر می برده اند حال انکه در کهگیلویه و بویراحمد میانگین سنی افرادی که دست به خودکشی می زنند زیر ۲۵ سال است و فرضیه دغدغه شغل و مسایل مالی را در این خودکشی ها رد می کند.
از این نکته نباید غافل ماند که همه خودکش ها در یک موضوع مشترک هستند و آنهم رسیدن به “پوچی” و بی هدف بودن در زندگی است که این موضوع یا ناشی از ضعف در بنیه اعتقادات است و یا عدم تفاهم میان والدین و فرزندان است.
با این رشد سرسام آور تب خودشکی در میان نسل جوانان این خطه، باید پرسید قربانی بعدی این پدیده شوم کیست و چاره مشکل کجاست؟
بهر روی؛ بنظر می رسد وقت آن رسیده است، تا کارگروهی متشکل از جامعه شناسان و مسئولان تشکیل شود و اطلاعات مربوط به خودکشی ها را بررسی کنند و سپس مسئولان دولتی با همکاری هنرمندان، کمپین های مردمی، سمن ها و رسانه ها روند حرکت نمودار خودکشی ها را تغییر دهند که اگر فکر اساسی نشود؛ شاید خودکشی در خانه هر کسی از ما را بزند و تعارف هم ندارد و مسئول و غیرمسئول نمی شناسد.