باسلام به روح پر فتوح حضرت امام ره وشهدای انقلاب وجنگ تحمیلی،وعرض سلام وادب خدمت حضرت امام خامنه ای.چند ساعت مانده به عملیات شهید بزرگوار ولی محمدی راد.پس از ادای نماز برروی نقطه ای مرتفع خاطره ای از زمین خوردن خود با موتورسیکلت در منطقه کمپلوی اهواز را تعریف کردند.کلی باهم خنددیم،به دلیل اینکه تقریبا هم سن وسال بودیم،رابطه خوبی باهم داشتیم. هنوز چهره شادشاد وخندان ولی را بخوبی بیاد دارم.مرتب باهاش شوخی میکردم که چهرت خیلی نورانی شده، وقمقمه خالی آب رو بطرفش بعنوان نارنجک پرتاب میکردم.هنوز وقتی دستشا و بخاطر سرما با دستکشهای سبز که دستش کرده روی هم قرار میداد و با بخار دهنش گرم میکردخوب بیاد دارم.چنان شاد بود باور کنید اصلا نشان از کسی که تا ساعاتی دیگه وارد عرصه نبرد بشه رو نداشت،شب پس از حرکت به دلیل رسته متفاوت همدگرو ندیدیم. .پس شروع عملیات و در گیری سنگین با دشمن.وتسخیر تپه ریشن وقنی هوا تازه روشن شده بود،دنبال دوستان بودم تا خبری بگیرم،؟با چهره پاک ولی مواجه شدم،که خون سرخ ولی چمنهای سبز تازه روییده تپه ریشن باهم نقشی زیبا خلق کرده بودند.، ولی لیاقت داشت.من نداشتم.البته شهدای والامقام دیگری هم بودند.،مانند شهید علیرضا خادم،شهید شعبان نوروزی،شهید بابایی،شهید اهوازی.شهید.فتحلی زاده، که هم اکنون همه عزیزان را بخاطر ندارم..انشاالله در آخرت از شفاعت آنان بهرمند گردیم