از ایذه خواهم نوشت، شهر ظهور مرد پارتی, مرکز اقتدار عیلامیان,الیمایی ها و شهر انشان قدیم، آنکه کورش بزرگ آن را زادگاهش خوانده است!
ابراهیم کیانی قلعه سردی کنشگر اجتماعی، در مطلبی با عنوان " ایذه شهر تاریخ ساز بی تاریخ و نشان من!" در پایگاه اطلاع رسانی "عصرجهان" نوشت:
از ایذه خواهم نوشت,شهر بهار و باغ روئیدن نقوش و خط باستان، تابلوی درخشان آنان که به گذشته این دیار دلبستگی دارند، شهر گمشده در هیاهوی تحریف و جعل تاریخ کاسبکاران فرهنگی.
شهر ظهور مرد پارتی, مرکز اقتدار عیلامیان,الیمایی ها و شهر انشان قدیم، آنکه کورش بزرگ آن را زادگاهش خوانده است!شهر آیاپیر و دشت ظهور پایه ای از مدنیت بر آمده از قوم بزرگ لر که امروز با حالی ناخوش و در محرومیت مطلق درحال فرو رفتن به یک کماء ست! و درحقیقت اینجا دیگر شهر بیکاران و کارگرانی ست سخت کوش که سنگین ترین کارهای شاق پروژه های جنوب را به دوش کشیده و بی دریافت حقوق و مواجب خود آسمان را می پایند!
از بیمارستانش می گویم جایگاهی که اسم آن برای بیماران ز پای فتاده یعنی خانه ناامیدی در ادامه حیات، خصوصا که در زمینه جراحی باید منتطر معجزه نشست.
ایذه سرزمین باستان ایران زمین که موزه ناشناخته بی بدیل اش از بهترین آثار تاریخی و فرهنگی زاگرس است، موزه ای در ماتم زدگی مردمی که چون تاریخ شان به فراموشی سپرده شده و خوشا به حال مدیران خوش اقبالی که چون گذشته دلیل همه این نابسامانی های مردمان لر بختیاری ایذه را می دانند ولی عامدانه چشم خود رابسته اند تا شاید در زمان انتخابات با قهرمان خواندن شان رای آنان را گرفته و مثل گذشته به امان خدای بزرگ رهاشان کنند و این سرانجام خاکی ست که مظهر شریف ترین قهرمانان تاریخ بوده که امروز تنها نشانی از سنگ نوشته هایش باقی مانده که در نیایش خود آسمان بخیل را نگاه می کنند!
ابراهیم کیانی قلعه سردی
فعال لر/ایذه