"رحمت الله دانا" فعال رسانه ای و کنشگر اجتماعی در مطلبی با عنوان "نقش آزادی در سلامت نظام سیاسی" در پایگاه اطلاع رسانی "عصرجهان" اینگونه نوشت:

بهترین راهکار و شیوه ی درست اندیشیدن و خوب تحلیل و بررسی کردنِ یک موضوع،در میزان آگاهی و شناخت دو سویه و متقابل و متفاوت آن تئوری و موضوع مورد بحث می باشد.

یعنی نمی توان با یک بُعدنگری تحلیلی جامع واستنتاجی قابل ارائه را مطرح و بازگشایی کرد.

برای شناخت و درک شیرینی باید تلخی نیز مزه شود،و برای فهم خوبیها باید در بدیها نیز باید میانبری برای رهگشای مسائل,محک زد.

در این مقاله سعی بر نشان دادن نقش آزادی و چگونگی حضور آن در سلولها وجریانات نظام سیاسی یک سرزمین و حاکمیت آن را دارم،امیدوارم که قابل قبول افکار خردمندان اهل تفکر واقع شود.

ابتدا باید گفت که در یک جامعه کاملاً فاسد و سیستم سیاسی ناظر بر این نابسامانی هرگز شهروندان و دولتیان احترام وارزشی برای آزادی و ارزشهای مدنی قائل نیستند،چرا که این بی حرمتی دو سویه می باشد.

از یک سو شهروندان ناآگاه به حقوق و معیارهای آزادی در ایفای نقش شهروندی خود می باشند،واز سوی دیگر نظام سیاسی حاکم بر این بی بندوباری و بی خیالی چشم پوشیده و بعضاً دامن میزند.

بنابراین برای اینکه ارزش آزادی و محصولات آزادی شناخته شود باید حداقل یک طرفِ متقابل را مهار و دیگری را ساماندهی کرد.

همانطور که قانون و اخلاقمداری لازم و ملزوم هم هستند، برای ایفای نقش هم در ماهیت جامعه و نفس عمل، آزادی و سلامت جامعه نیازمند یک نظام سیاسی نسبتاً پاک و شفاف میباشد، که حداقل میزان صداقت را با توده در جریانات و عملکردهای خود داشته باشد.

ذات آزادی به مسئولیت و قانون مداری باز می گردد، یعنی اگر شخص دولتی یا توده ای,درتلاش کسب حقوق حقه خود خواهان آزادی باشد،باید به گذشته ی اجتماعی و ملی خود نگاهی مسئولیت پذیرانه انداخته,تا اول نواقص خود را رفع و بعد سعی بر نقش آفرینی کلان و اجتماعی نماید.

یک نظام سیاسی قدرتمند تنها با اجرای قانون قادر به حفظ نظام حقوقی شهروندان نیست،چراکه این کنترل از بالا به پایین تنها مدتی قابل اجرا میباشد،مانند کنترل اقتصادی از بالا به پایین در یک سیستم بسته ی اقتصادی با عدم خصوصی کردن محافل اقتصادی و بروز شهروندانِ مقتدراقتصادی به صحنه ی بازار اقتصادی کشور..

علی ای حال,این مورد نظر بنده است که نهادینه کردن امتیازات اجتماعی و حقوقی در یک فضای آزاد و باز سیاسی و حقوقی در نهادهای فکری و باوری شهروندان بهترین راه مقابله با قانون شکنی می باشد، بهترین راه برای جلوگیری از مهندسی شدن قدرت در حلقه تعیین شده، بهترین راه برای پیشگیری از رانت بازیهای سیاسی و چالش برانگیز کردن منافع ملی یک مملکت می باشد.

که این موانع تنها با آزادی سیاسی در تمام کانال های سیاسی و حقوقی فی مابین دولت وملت می باشد.

چرا که شاید یک نظام سیاسی ناکارآمد بعد از مدتی متحول و تغییر می کند،ولی این ارزشها و خواستگاهِ باورهای درونیِ شهروندان یا تغییر نمی کنند با تغییر نظام سیاسی،یا هم به ندرت تغییر و اصلاح می شوند..!!

حضور آزادی در احوال سیاسی یک نظام,قدرتِ قدرتمداران را تا رسیدن به مقامات دولتی کاهش داده و شایسته سالاری را مقدم می شمارد.

که این یک عبور پلکانی از حضور شهروندان و تاثیر آنها در قاعده بازی سیاسی می باشد.

که همین امر منتخب توده را موظف ومجبور به ابراز خلاقیت برای نشان دادنِ لیاقت خود بر اریکه قدرت می کند.

نتیجه گیری:

نظام های سیاسی همیشه با شعار آزادی از بند بردگی و برابری از حصار نظام طبقاتی,قلب توده را پیشرو و هیجان می بخشند،و همین که مدتی از تغییر انقلابی مردم سپری شد، رفته رفته قدرت در کام سیاسیون خوشکام می نشیند و این تصاحبِ قدرتِ گروهی خاص، باعث لغو آزادی و عدم توسعه ی جامعه به سمت مدنیت نتیجه عکس میدهد.

تا جایی که نظام سیاسی فاسد با سرکوب آزادی باعث نهادینه شدنِ افکار و افعال فاسد و درونی کردن آن در باورهایِ فکری وعقیدتی شهروندان در بسترجامعه ی اجتماعی و انسانی شده است.

بنابراین آزادی در یک جامعه ی سالم نظام سیاسی آن حکومت را بلاجبار به تایید وتعقیب حقوق آزادی برای اجرایی کردن و حفظ آن سوق می دهد..!!

تحریریه پایگاه اطلاع رسانی عصرجهان: مطلبی که خوانید از سری یادداشت های  مخاطبین پایگاه اطلاع رسانی عصرجهان است. و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.