"ابوالفضل بابادی شوراب" فعال سیاسی-اجتماعی  و کنشگر لر بختیاری در مطلبی با عنوان شهرستان لالی در کجا قرار دارد؟" در پایگاه اطلاع رسانی "عصرجهان" نوشت:

شهرستان لالی در شمال غربی استان خوزستان با جمعیتی در حدود 40هزار نفر که همگی بختیاری تبار می باشند،بخشی از حوزه انتخاباتی شهرستان مسجد سلیمان است،مردم این منطقه بیشتر دارای تفکرات طایفه ایی بوده و به تیره،طایفه و مناسبات خویشاوندی بیش از نان شب خود و فرزندان شان اهمیت داده و در مقابل وسوسه های طایفه گرایی نه به گذشته نگاه کرده و نه حال را در نظر می گیرند و نه به آینده و نسل های بعدی خود می اندیشند و غیرت ایلی را به هر چیز دیگری بیشتر ترجیح می دهند و بر همین اساس امکانات رفاهی عادی و معمولی را نیز ندارند.

این مردم دارای یک جاده خوب و استاندارد نبوده و شهر و شهرستان آنان جزء محروم ترین مناطق کشور محسوب می شود،متاسفانه یک بیمارستان در شهرستانی که جمع پزشکان آن به تعداد انگشتان دست هم نمی رسد وجود ندارد و در اکثر روزها آب آشامیدنی مناسبی برای خوردن در لوله های آب آنان جاری نیست.

در این شهر،یک کارخانه کوچک هم وجود ندارد،البته یک کارخانه بازیافت سرب از باطری های فرسوده-که برای مردم بجز سرطان چیزی دیگری به ارمغان نداشت-وجود داشت که آن هم به همت محیط زیست تعطیل شده و یک کارخانه آب معدنی که آن هم معلوم نیست به چه شکلی واگذار گردید و خریدار با گرفتن وام های کلان بدهی آن را رهاکرده و آن هم تعطیل است!!!!

زمین های کشاورزی حاصلخیز این شهرستان با وجود عبور بخش زیادی از آب رودخانه های استان هنوز به شکل دیم کشت می شود!!!

دامداران این منطقه با وجود زمین کافی و آب هوای مناسب دامداری،هنوز کوچ نشین بوده و مردان این دیار برای کسب درآمد و امرار معاش خود باید به شهرهای دیگر رفته و با گرفتن یک سیم چین آرماتور بندی کرده و یا با گرفتن یک چکش قالب بندی و یا یک برس رنگ آمیزی ساختمان را در شهرستان های دور و یا حتی در کشورهای همسایه مشغول بکار باشند،جوانان این شهرستان هیچ جایی برای تفریح ندارند و جایی که بتوانند استعدادهای خود را به منصه ظهور برسانند وجود خارجی نداشته،البته تنها جایی که می توانند استعداد خود را به نمایش بگذارند کنار پدران خود با گرفتن سیم چین و چکش و برس است!!!!

در این شهرستان یک شهرک صنعتی وجود ندارد،متاسفانه باید گفت که مسئولین حتی برای احداث آن فکری هم نکرده اند!

شاید در یک مطلب چندصفحه ایی هم نتوان از نداشته های آنان نوشت،همچنین حتی یک مورد از داشته های قابل طرح در این جغرافیا وجود ندارد که به عنوان یک نکته مثبت روی آن مانور داد و بتوان آن را مطرح و بزرگ کرد.

ولی این مردم برای به میدان آوردن افرادی که بعنوان نماینده در چندین دوره می توانستند(البته با استفاده از جایگاه خود و نزدیکان بانفوذ) حق شان را در چهار سال و هشت سال و دوازده سال و شانزده سال بگیرند و در جهت رفاه و آسایش کاری کنند و نکرده اند،با نوشتن طومارها و  راه اندازی کاروان های تبلیغاتی برای حضور دوباره این گونه افراد تلاش می کنند تا دوباره بیایند و نگذارند تغییری در وضعیت معیشتی و جامعه آنان صورت گیرد،تادوباره سایه آنها بر سرشان پایدار شود.

در تعجبم که چرا آزموده را دوباره باید آزمود؟درتعجبم که چرا باید یک انسان از یک سوراخ چندبار گزیده شوند؟

برای آگاهی از آخرین اخبار و پیوستن به کانال تلگرامی پایگاه اطلاع رسانی عصرجهان اینجا کلیک کنید.

تحریریه پایگاه اطلاع رسانی عصرجهان: مطلبی که خوانید از سری یادداشت های مخاطبین پایگاه اطلاع رسانی عصرجهان است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.