عصرجهان/محسن بابادی✍
با به صدا در آمدن  سوت داور در ورزشگاه شهرستان امیدیه، راس ساعت 14 روز 28 آبان ماه 95 و عدم حضور شهرداری ماهشهر در این شهر ، پس از 15 دقیقه قانونی به حکم داور تیم گسترش فولاد تبریز با نتیجه 3 بر 0 بعنوان برنده این دیدار انتخاب شد و شهرداری ماهشهر علیرغم شایستگی و در اوج مظلومیت از جام حذفی وداعی تلخ و زود هنگام داشت.
فارغ از این موضوع که این تصمیم تیم شهرداری کاری حرفه ای بوده یا خیر می بایست مسائل مهم دیگری که مسبب این واقعیت تلخ بوده اند بطور دقیق مورد بررسی قرار گیرد و این بیماری مرموز که پیکره ورزش ماهشهر را نحیف و ضعیف نموده برای همیشه درمان شود تا طرفداران عاشق ماهشهر، سربندر و هندیجان در چنین روزی که منتظر به ثمر نشستن زحماتشان بودند اینگونه چشمهایشان گریان نباشد و اشک حسرت امانشان را نبرد.
همه ما بخوبی می دانیم که بدون شک ماهشهری ها برنده واقعی این  رقابت نابرابر بودند. بله نا برابر . زیرا تیمی که امکانات مناسبی ندارد و از ابتدایی ترین نیاز خود که چمن و ورزشگاهی استاندارد است محروم باشد، همانند شناگری می ماند که تا آب نباشد قادر به شنا نیست .در واقع این تیم شهرداری نبود که اینگونه قربانی شد ، بلکه این مردم این 3 شهر بودند که برای چندمین بار بخاطر عدم رسیدگی مسئولین و کوتاهی های موجود در ساعت 14.15 خبر حذف تیم محبوشان، همچون آب سردی جان و دل خسته شان را آزار میداد. آری مردم دوست داشتنی و با غیرت ماهشهر ، سربندر که حتی در زمان جنگ تحمیلی، زیر باران ترکش و گلوله و حضور هواپیماهای دشمن شهرشان را ترک نکردند و برای چرخاندن چرخ اقتصاد کشور در شرجی و امکانات محدود آن زمان از همه چیز خویش گذشتند تا بنیانگذار منطقه وسیع پتروشیمیها باشند، مسلم بود در چنین شرایطی نیز همان چمن و ورزشگاهشان را ترک نخواهند کرد . در استادیوم شهدا ماندند تا صدایشان گوش فلک را کر کند و با زبان بی زبانی بگویند ما در اوج ثروت چقدر محرومیم .بگویند در 20 کیلومتر آن طرفتر منبع عظیمی از سرمایه وجود دارد و ورزش ماهشهر در حسرت 1 ورزشگاه مناسب درحال نابودی است.

برای بیان دردهای مردم این 3 شهر جز آن ضرب المثل معروف  آب در کوزه و ماتشنه لبان میگردیم و اینکه کوزه گر از کوزه شکسته آب میخورد چیزی به ذهنم خطور نمیکند .
امروز تیم شهرداری از ماهشهر خارج نشد تا برای یکبار هم که شده به همه بگویند که ما ورزشگاه نداریم و حتی اگر به قیمت محرومیت و باخت 3 بر 0 یا هر چیز دیگری باشد این مسئله را با جان و دل می پذیریم . فوتبال ماهشهر نشان داد که دچار مرگ تدریجی شده و دیگر چیزی برای از دست دادن ندارد و این باخت و عدم حضور در خارج از ماهشهر می بایست برای فوتبال و ورزش خوزستان تلنگری محکم باشد .
مردم این دیار که از زمان خشکاندن دریا تا شمع کوبی و مراحل اولیه ساخت پتروشیمی تا نصب تجهیزات ، مرحله پیش راه اندازی ، راه اندازی و بهره برداری با تمام وجود از عصاره جان خویش مایه گذاشتند ، نشان دادند مردمی سخت کوشند و شرجی های خرما پزان خلیج فارس به آنها درس وفاداری داده تا در زمانی که میزبان هستند همانند جنگ و دوران ساخت منطقه ویژه به شهرشان وفادار بمانند . اما این مردم حرفی دارند و خواسته ای بجا و شدنی :
خواسته این مردم با عزت و ورزشدوست که انواع افتخارات ورزشی در سطح ایران و آسیا و چه بسا جهان در رشته های مختلف را در کارنامه دارند این است که با هماهنگی سایر مسئولان زحمتکش این 3 شهر و همت ، اراده  و مساعدت مسئولان بلندپایه پتروشیمیهای بیشماری که آنجا وجود دارند در جلساتی مهم و عملی ، با تخصیص بودجه ای کافی و ایجاد کار گروهی علمی و تخصصی ، 1 ورزشگاه مجهز و درشان شهر آنها ساخته شود .
قطعا 1 ورزشگاه 30000 نفری که در مساحتی بسیار کمتر از 1 پتروشیمی و البته بسیار ساده تر ساخته میشود خواسته ای دور از دسترس و نشدنی نیست .
همانگونه که این حقیر از سال 82 تا 86 در پتروشیمیهای مارون و تندگویان حین درس خواندن تجربیات فراوانی در صنعت بدست آورده ام و از نزدیک شاهد تلاش این مدیران زحمتکش بوده ام بسیار خوشبین هستم که اگر 1پتروشیمی با آن وسعت و ابهت و آن تجهیزات و طراحیهای مهندسی خاص ، اینگونه با صلابت و طی  7 سال از زمینی خاکی به 1 قطب اقتصاد کشور تبدیل شد ، قطعا ساخت 1 ورزشگاه ، هم هزینه های بمراتب کمتری خواهد داشت و هم اینکه اگر آن عزم و اراده مدیران با تجربه صنعت پتروشیمی پای کار باشد ، بدون شک  احداث ورزشگاهی تمام مدرن و مجهز در زمانی حدودا 3 سال و در بدبینانه ترین حالت 4 ساله ، خواهد توانست شهر ماهشهر را که نگین شمال خلیج فارس است تبدیل به قطب بزرگ فوتبال ایران کند . در ماهشهر و هندیون و سربندر مربیان و فوتبالیستهای قابل و استعدادهای نابی وجود دارد که هر کدامشان با عشق و علاقه ای وافر با تمرینات ورزشی به جنگ رطوبت 120% میروند .
پس همانگونه که صنعت پتروشیمی با آلودگیهایش روز به روز سلامت مردم را تهدید میکند و آمار نوزادان نارس و پایین آمدن میانگین سنی مرگ و میر ، مبین این فاجعه دردناک است ، میبایست با احداث این مکان ورزشی ، کمی به سلامت مردم و بالا بردن انگیزه آنان در جهت پرداختن به ورزش و زندگی کمک کرد .
همانگونه که از سایت 1 تا 4 منطقه ویژه و همچنین پتروشیمی ایران ژاپن ، سرشار از درختان و فضای سبز در جهت بالا بردن سلامت کارکنان است ، برای دودکشها ، فیلرها و برجهای بالای 60 متر که دود و آلودگیشان در ماهشهر ، هندیجان و سربندر بر سر مردم فرود می آید چه فکری کرده ایم؟
آیا نمیتوان همانند پارک جراحی ماهشهر و پارک شهرداری سربندر تمام این 3 شهر را با همت و کمک مدیران صنایع پتروشیمی درختکاری کرد؟
آیا نمیشود با احداث مکانهای ورزشی بیشتر در این 3 شهر در بالابردن سلامتی مردم کوشید؟
آیا واقعا اینقدر دشوار است؟
بنده بارها دیده ام طی سالهای اخیر ، مسولان درون این 3 شهرستان ، چگونه تمام توان خویش را بکار بسته اند . اما امکانات ، بودجه و محدودیت های موجود ، دست آنان را بسته و چشم به راه همکاری مدیران منطقه ویژه هستند .
پس مدیران محترم منطقه ویژه میبایست مسولان و علی الخصوص مردم  این 3 شهر که گردانندگان اصلی منطقه ویژه و بندر صادراتی هستند را دریابند و با مهربانی به آنان لبخند زده و آنان را بیشتر تحویل بگیرند .
قطعا اگرمردم این 3 شهر سالم تر باشند و پس از فراغت از کار صنعتی ، جهت ورزش یا تماشای مسابقه به ورزشگاه بیایند و یا پس از فراغت از کار ، بجای  ماندن در 4 دیواری خانه در زیر کولرهای 2 تکه و یا حضوری تکراری در بازار ناحیه صنعتی و بازار معشور کهنه ماهشهر یا بازار صدوقی سربندر و یا پاساژ جوانان هندیجان  ، بهمراه خانواده در پارک و فضای سبزی زیبا و بزرگ حضور پیدا کنند ،  روز بعد با روحیه بهتری میتوانند به صنعت کمک کنند .
پس صنعتی که طی 1دهه اخیر رونق بیشتری پیدا کرده و قرار است 60 سال دیگر به همین روال ادامه دهد و آلودگیهاش سلامتی مردم را به چالش بکشد، اگر کمی برای سلامت و روحیه جوانان آینده نگری کند قطعا جای دوری نمیرود و اجر آن قطعا نزد خدای متعال محفوظ خواهد ماند.
پس این حقیر از همینجا، از مسئولین محترم و زحمتکش صنایع پتروشیمی و بندر و اسکله صادراتی عاجزانه خواهشمندم به حرفها و خواسته های بجا و برحق  مردم پاک و معصوم این 3 شهر که عاشقانه و خالصانه در جهت چرخاندن صنعت و تامین رزق و روزی خانواده شان ، طبق فرموده بزرگان دین  جهاد و از خودگذشتگی میکنند توجه بیشتری کنید و با رایزنی ها و تشکیل جلسات متعدد و استفاده از حضور کارشناسان با سواد ورزش این شهرها هر چه سریعتر و در کمتر از 10 سال ماهشهر را تبدیل به گلستان نمایید . قطعا ماهشهر و صنعت ماهشهر این پتانسیل را دارد و من این پتانسیل را با تمام وجودم در سالهای حضورم در بین این مردم شریف بخوبی درک نموده ام . بنده در توانایی ، دانش و تجربه شما مدیران خاک خورده صنعت شکی ندارم . این توانایی را در زمان حضورم در منطقه ویژه ماهشهر از موهای سفید و قامت خمیده و کلاه و کفش ایمنی و حضورتان در ارتفاع و سایتهای پتروشیمی و از لابلای نظرات کارشناسانه شما بخوبی لمس نموده ام و یقین دارم شما مدیران توانمند اگر بخواهید میتوانید .
پس عزم خویش را جزم نمایید و حال که پتروشیمیها به بهره برداری رسیده اند  ودرمرحله تعمیر و نگهداری هستند 1 بار دیگر  از پشت میزها برخیزید و با همتی مثال زدنی ، کلاه و کفش ایمنی و لباس کار را بر تن نمایید و در اقدامی جهادی و خدایی کلنگ ورزشگاه ماهشهر را بزنید و بدانید که قطعا دستهای پینه بسته و دعاگوی مردم قدرشناس ماهشهر ، سربندر و هندیون در هنگام نماز بدرقه راهتان خواهد بود .
و اما مردم عزیز ماهشهر ، سربندر و هندیجان : بدانید که برنده اصلی این مسابقه فوتبال شما بوده اید ، زیرا شما از بدو تولد الگوی ایثار و از خود گذشتگی در راه اقتصاد کشور بوده و هستید . درود برشرف و غیرت مثال زدنی و زحمات شما عزیزان که اگر قلمی در دست داریم و نانی بر سر سفره ما وجود دارد به برکت وجود زحمات  شماست . عرقهای ریخته شده شما  در شرجیهای منطقه ویژه را ارج مینهیم و بدانید این تلاش ها و پاهای پینه بسته ناشی از کفشهای ایمنی شما نزد خدای متعال اجری بزرگ خواهد داشت .
نویسنده/محسن بابادی-مهندس شیمی دانشگاه آزاد ماهشهر-آنالیزور و کارشناس فوتبال ایران .