عصرجهان؛ محسن بابادی-کارشناسان نظرشان را راجع به داربی بیان کرده و آنقدر کامل به آن پرداخته اند که دیگر جای هیچ صحبت خاصی در این خصوص باقی نمی ماند، اما بد نیست چند نکته ای را خدمتتان عرض کنم. برانکو و پرسپولیس دقیقا در جاهایی که میبایست اوج عملکرد خویش را به نمایش بگذارند، همواره باعث شوکه کردن و دلخوری هواداران شده اند. بعنوان مثال دو بازی مهم و باخت های زجرآور و پرگل مقابل حریفان آسیایی طی دو سال اخیر در تایید عرایضم کفایت می کند. امسال در داربی نیز انتظار بهترین عملکرد از این تیم می رفت. اما نتیجه چه شد؟ آشفتگی ذهنی برانکو، خودخواهی و لجاجت در بکارگیری برخی از بازیکنان و متعاقبا ارنج اشتباه، بی انگیزگی و عدم تمرکز وی و تیم در کنار بازی بسیار تاکتیکی و بی نقص استقلال سبب این باخت شد. برانکو می بایست از همان دقایق ابتدایی بازی را مدیریت می کرد که نکرد. البته تیمی که از قهرمانیش مطمئن شده، قطعا آن انگیزه کافی را نیز ندارد.

از طرفی تیم پرسپولیس در افت به سر می برد. افتی که بسیار محسوس است، اما بعلت صدرنشینی خطر و تهدید خاصی برایش محسوب نمی شود. حتی ممکن است پرسپولیسی که دومین شکست این فصلش را پذیرفته، در هفته های آتی به دلایل یاد شده 2 شکست و 2 تساوی دیگر نیز کسب کند. آنچه مهم تر از تمامی موارد فوق است، اینکه می ترسم در ادامه کار در جام باشگاه های آسیا نیز همین طور بی انگیزه ظاهر شوند. در حقیقت قهرمانی زودهنگام در لیگ برتر به قیمت نتایج ضعیف در داربی، جام حذفی کشور و رقابت های آسیایی برای پرسپولیس مقتدر به هیچ عنوان جالب و پذیرفتنی نیست.
برانکو مربی بزرگی است. اما بزرگ در سطوح پایین و نه سطوح حرفه ای. کما اینکه به راحتی و پیش از اتمام بازی های مرحله مقدماتی به جام جهانی 2006 صعود کرد، اما آنجا و در مقابل تیم های نه چندان بزرگ جام جهانی با بهترین بازیکنان تاریخ ایران( دایی، مهدوی کیا، هاشمیان، کعبی، کریمی، آندو، یحیی، میرزاپور، سهراب، رحمان رضایی و....) عملکردی متوسط و مایل به پایین داشت.
امیدوارم پروفسور کمی به خود آمده و با بکارگیری دانش و تجربه اش در جام باشگاه های آسیا بیش از این موجب ناراحتی هواداران پرشور این تیم بزرگ نشود.
از طرفی وینفرد شفر را بسیار پرجرات و ریسک پذیر دیدم.
مربی ای که از پیروزی و نتایج خوب خسته نشده و همواره خود و تیمش را به سمت جلو هدایت می کند. مربی ای که به اعتقاد من در نیم فصل دوم از برانکو نیز موفق تر بوده است.
البته اشکالاتی فنی به کار ایشان وارد بوده و هست که در فرصت مقتضی به آنها خواهم پرداخت، اما نکته جالب توجه اینکه در این داربی از همان لحظات آغازین با توپ پر آمد و با یک بازی هجومی، برنامه ریزی شده و...همان انگیزه پایین پرسپولیس را کمتر هم کرد و همچون یک دعوا که اگر کسی سیلی اول را بزند احتمالا برنده خواهد شد، بازی خویش را به پرسپولیس تحمیل و آنها را متقاعد به پذیرفتن شکست کرد. البته گل استقلال از روی اشتباهات فاحش و سلسله وار چند بازیکن حریف به ثمر رسید که در صحنه گل نقش هوشیاری و تمرکز استقلال را بسیار پررنگ دیدم. استقلال برای برد و پرسپولیس نیز برای تساوی پای به میدان گزارده بودند. نتیجه نیز باب میل و دندان تیم خوش اشتها تر شد. البته بیان این نکته ضروری است که اگر استقلال گل را به ثمر نمی رساند، شاید برانکو برای نیمه دوم برنامه های دیگری می داشت که گل به حق استقلال این اجازه را به وی نداد.