عصرجهان؛شاهرخ کریمی- "با بصیران کارها دشوار نیست"
ایام تاسوعا و عاشورای حسینی را به همه سوگوارن وعزاداران و پیروان واقعی ان امام همام تسلیت و تعزیت عرض مینمایم وبدانیم عاشورا برای جامعه امروز ما دو درس بز رگ دارد؛
یکی اینکه؛ در دشمنی ها آنقدر قساوت نورزیم و حد نگه داریم
دوم اینکه؛ در قضاوت ها حرمت همدیگر را نگه داریم و حریم ها شکسته نشوند
گر چه در فضای کنونی اجتماعی وسیاسی ما سخن گفتن و قضاوت کردن و از سر دلسوزی و دقت و منصف بودن به نقد و ارزیابی، عملکرد ها، اندیشه ها، مسئولیت ها پرداختن کاری دشوار و فتنه خیز شده است ولی با ناعادلان زیستن بسی دشوارتر است تا با نابصیران زیستن! اما مطالبی را به محضر اربابان هنر، اندیشه هدیت مینمایم باشد که مقبول خاطر شریف شما قرار گیرد.
درعجبم از گفته های تئوری پرداز فردی که در جلساتی(مجمع) در حضور بزرگان سیاسی و معنوی استان وجود جنابان دکتر علی کامرانی و سید فرهیخته علی پرواز را  برای استان مایه فخر و مباهات شمرده اند اما در یک چرخش تعجب برانگیزی آنها را موانع توسعه سیاسی استان قلمداد کرده‌اند آنهم توسط فردی که با شعر ها و داستان ها و ضرب المثل های پر طمطراق خود ذوب در وجود چنین بزرگانی شده بود، اما با توهین نامه اخیر خود چنان سخن رانده اند که گویی حافظه مردم شریف ودیار استان آن گفته ها را به غرقاب فراموشی سپرده اند! وا اسفا! (گز سنگ از این سخن بنالد عجب مدار)
برادر ارجمند عنایت عزیز عنایت داشته باشید که شما قبل از این نوشته سید علی پرواز را به تشکیلاتی ترین فرد استان و دکتر کامرانی را به جریان داری و فردی اندیشه ای مشخص  کرده بودید اما نوشته اید که ایشان هیچ شباهتی به مولفه های جریان اصلاح طلبی ندارد در عجبم!
اما برادر دغدغه مند و دلسوز! چشم بر حقایق بستن و صحبت از منفعت طلبی کار هر انسان اهل خرد و اندیشه نیست، در برهه ای که چرخ مراد بر وفق است سکوت و تمجید، و وقتی پای منافع و امورات دنیوی پیش می آید بر می خروشیم و بلند می شویم و فریاد میزنیم (دوباره ورق بزن شب خود را)!
جناب عنایت از دو برادری سخن گفته اید که به گفته های ماضی شما در تعریف وتمجید از آنها سخن بسیار گفته اید، اما در توصیف و دفاع از آن عزیزان  با بصیرت (دو علی) باید خطاب به حافظه شعری شما بگویم؛
عقل را با عقل یاری یارکن/
امرهم شوری بخوان و کار کن/
عقل با عقل دگر دوتا شود/
نور افزون گشت و ره پیدا شود/
و در جواب گفته های نفسانی و بدون انصاف شما بگویم؛
نفس بانفس دگر خندان شود/
ظلمت افزون گشت و ره پنهان شود
باید بیندیشیم که همیشه عقل و بصیرت دو رقیب دارد؛ یکی عشق و دیگری حمق! عشق نصیب نوادر میشود و باقی باید تکلیف خود را بدانند! چرا که (اریک فروم) تحلیلش از طلوع فاشیسم در آلمان همین است که، عده‌ای وقتی پای منافعشان به وسط می آید به بهانه عدم شایسته سالاری، نبود آزادی و بصیرت در جامعه، دست به هر کاری برای دل خنک کردن همفکران از جمله ارادت ورزی، تملق گویی، می زنند غافل از اینکه در جامعه مدیریتی امروز به خرد و بصیرت محتاجیم برای اینکه پر نور کردن چراغ خرد آتش جهالت و ناآگاهی را فرو می نشاند.
وبا این گفته ها دگر جای خرده بر شما نمیبینم چرا که استانداری که دارای بینش و ورزیدگی و فهم سیاسی که بجا و بموقع به محفلها و لژهای همطیفی منفعت طلبان قبیله‌ای پایان داد و به اندازه وزن فیزیکی شما صاحب مقالات، کتب، و تالیفات علمی، بین‌المللی، خرد اقتصادی، صاحب کرسی دانشیاری در دانشگاه، کسوت نمایندگی مجلس، میباشد همو که با بینش تیزبینی نپوتیسم سیاسی را که بر تار پود استان غالب گشته بود(پدیده ی که در آن رابطه جای ضابطه را می گیرد و ارادت جای لیاقت را ، و جامعه از سمت شایسته سالاری به حامی پروری میل می کند) را در هم تنید و آن را  به کوتوله سیاسی تعبیر کرده اید اما، افرادی را که حتی سابقه یک ساعت تدریس در دانشگاه را ندارند یک شبه به مقام استادی رساند اید!
به خاطر داشته باشیم در جامعه امروزی منفورترین و بدترین روش مواجهه با چنین افراد، افکار پر صلابت، مدیریت با بصیرت همین دگماتیسم بی نقاب است که در جامعه خشن قبیله ای منهای خرد جلوه گر میشود وبا دست رد نهادن با هر فکر و سلیقه ای، اندیشه ای و موم در گوش نهادن در برابر هر سخنی بی پروا و گستاخانه همه چیز را مذموم و محکوم می شمارند و جز اعتقاد غبار گرفته خود هیچ اندیشه دیگری را شایسته ورود به درگاه علم و اندیشه نمی شمارند و آشکار خاک در چشم مروت زدن است، وبرای فریب اذهان عموم ردایی از علم میپوشند و کلاهی از تحلیل بر سر می نهند و بر مسند تعقل دروغین تکیه می زنند و روز به روز در اندیشه مالیخولیایی خود مومن تر می‌شوند و خود را پیشتاز و دیگران را پس رو میخوانند.
ولی فراموش نکنیم علی رغم پاره ای از بی مهری ها، وبل خصومتها که در حق نخبگان در این استان رفته و کوششهای نامیمون که همچنان صورت می پذیرد باید بدانیم،که ان خصومت ورزان وبی مهران به بیراهه میروند و باد به غربال می پیمایند و اب در هاون میکوبند و عرض خود میبرند و زحمت ما میدارند واگاه باشیم (والله متمم نوره ولوکره الکافرون) وساده تر بگویم ‌‌‌؛
چراغی را که ایزد برفروزد/
گر ابهله پف کند ریشش بسوزد
وختم کلام!
و عنایت داشته باشید دغدغه مند و دلسوز استان از قدیم جهت اتحاد و همدلی و انسجام گفته‌اند؛
که خاطر نگهدار درویش باش/
نه در بند آسایش خویش باش
اندکی پیش تو گفتم غم دل ترسیدم /
که دل آزرده شوی ور نه سخن بسیار است
(والله ولی المستعان)
شاهرخ کریمی دبیر تاریخ دبیرستان های شهرستان بهمئی