عصرجهان؛ یاداشت دریافتی به قلم سید غفار فتحی -از میان عناصر طبیعی تاثیر گذار در منظر شهری ، درختان به خاطر ساختار و بافت زینت بخش دارای اهمیتی دوچندان اند ، که در سایه نقش حائلی آنان می توان شاهد برآورده شدن  بخشی از نیازهای اجتماعی ، فرهنگی ، روان شناختی شهروندان بود ، پیاده روی شهری بدون درخت مثل یک ساختمان بدون سقف هست ، امروز در خیابان های سیمانی و بتن زده شهرستان لنده در حال پیاده روی بودم که سوالاتی بدین شرح ذهنم را درگیر کرد :
۱-اگر شهرداری به لحاظ عرف و قانونی،  مسئولیت سرپرستی فضاهای سبز شهری را عهده دار هست، پس چرا به درختان به عنوان عاملی حیات بخش توجه نمی شود؟ آیا فضاهای سبز شهری از نظر کمی و کیفی نیازمند بذل توجه بیش تری نیستند؟
۲-آیا به اصل زیباسازی و اصول زیباشناسی شهری واقف هستید؟  آیا معیارهای شما و مجموعه شهرداری در حال و  سایر معماران منظر شهری در سال های گذشته برای انتخاب نوع درخت، سبزه و چمن ، گل و.‌‌‌‌‌‌... ، متناسب با گیاهان و سازگاری محیط بوده است؟
۳-آیا وجود درختان در معابر و پارک ها برای ایجاد تغییر در هویت بصری، جلوه خاصی در سیمای شهرستان را موجب شده اند؟ با کدام مقیاس پاسخگو هستید؟
۴-اگر محافظت از درختان در برگیرنده فعالیت های جداگانه ای از قبیل هرس، کنترل بیماری و آفت ، کود دهی، تغذیه مناسب و آبیاری  هستند، چرا به این مولفه ها هیچ گونه توجهی نمی شود ؟ جرم این درختان خصوصا حاشیه خیابان ها چیست که تشنه جرعه ای آب اند؟ آیا از فضای سبز شهر به خوبی محافظت می کنید؟
۵-از چمن بعنوان بوم نقاشی در کاشت فضای سبز چه می دانید؟ از درجه سانتی گراد آن در کاهش دمای محیط  و نقش پررنگ آن در تصفیه هوا و کاهش آلودگی ها چه می دانید؟ آیا شهرداری ماشین چمن زنی ندارد؟  راستی چمن پارک های شهرستان چند  وقت  هست که هنوز کوتاه نشده است؟ آیا اِستاندار زمانی کوتاه کردن آن ها  بین ۱۵ الی ۲۵ روز نیست؟
درپایان انتظار دارم ، حفاظت از درختان و فضای سبز را بعنوان رسالتی مقدس وحیات بخش ،  بصورت شبانه روزی مد نظر قرار دهید.
سید غفار فتحی
۱۳۹۸/۷/۲۸