عصرجهان؛محمد شریفی

بچه که بودیم ، لحظه شماری می کردیم کی عید میاد و نوروز میرسه، رخت نو و گرفتن عیدی از دایی و عمه و عمو و خاله ،خوردن برنجک و گندم برشته و آجیل و پسته و دید و بازدید از فامیل دور و نزدیک و  تعطیلی و راحت شدن از قال و قیل مدرسه حسابی سرخوشمان می کرد، یادش بخیر عید هم عیدهای قدیم بود. پیر و پاتال که شدیم دل خوش کردیم به  انواع انتخابات، از شورای شهر و روستا گرفته تا مجلس شورا و ریاست جمهوری . عمو براتعلی می گفت:  حُسن  انتخابات مجلس اینه که هر چهار سال یک بار نامزدهای محترم  و دلسوز یه دست جانانه ای می کشند به سر و گوشمون و دوتا ماچ آبدار روی لپمون حواله می کنند و زیر قبایمان را چنان باد می کنند که  ناخواسته باورمان می شود، کلید توسعه پایدار در دستانمان قرار دارد.
از جانمراد پرسیدم خالو خانقلی حالش چطوره؟ گفت حالش ناخوشه،اما تا دلتان بحواهد در این موسم مبارک (انتخابات)  فوج فوج آدمیزاد همراه با کاندیداهای معزز به عیادتش می آیند و صندوق صندق پرتقال و انار و موز بعلاوه ی کمپوت سیب و گلابی و ساندیس و حتی گونی برنج با خودشان میارند. گل عنبر روزی ده رقم کمپوت نوش جان می کنند.اگه خانقلی در این فصل باشکوه بمیره تشیع جنازه اش چنان باشکوه می شود که به عنوان رکورد در گینس به ثبت خواهد رسید.