سید فخرالدین انصاری ؛ آموزش دهنده ی نهضت سواد آموزی با ارسال یادداشتی نوشت: آموزش دهندگان نهضت سواد آموزی بعد از سال ١٣٩١ بیش از 10 سال است که در انتظار استخدام در آموزش و پرورش هستند. این افراد برای مبارزه با جهل و بی سوادی، قریب به یک دهه از عمرشان را در سخت ترین شرایط در حال آموزش به قشر میانسال جامعه سپری کرده اند. نه حقوق ثابتی دارند، نه کلاسی آماده، نه بیمه ای جهت تسکین آلامشان، نه قدردانی که مرحمی شود بر زخم هاشان و نه درآمدی شایسته و ثابت که بتوانند گرهی از انبوه مشکلاتشان را مرتفع نمایند.

به راستی چه فرق است بین همکاران قبل از ١٣٩١، که با آزمون داخلی تعیین تکلیف شدند و آموزش دهندگانی که پس از سال ٩١ وارد بدنه ی نهضت سواد آموزی شده اند؟
نمایندگان محترم مجلس که در حین پیگیری های آموزش دهندگان، بارها و بارها به آنها قول تعیین تکلیف در اسرع وقت داده اند؛ چند وقت دیگر باید بگذرد که روی وعده هایشان جامه ی عمل بپوشانند؟
مگر نه اینست که طبق آمار سازمان نهضت سواد آموزی کشور، نرخ باسوادی به عدد شگفت انگیز ٩٧% رسیده؛ پس به گمان این نیروهای خدوم و مجرب، وقت استخدام در آموزش و پرورش و در کسوت معلمی فرا رسیده است چرا که آنها در زیر نور آفتاب و روی تکه ای گلیم، در کلاس هائی نمور، در چادرهای عشایری، در شرایط آب و هوائی سخت و در شرایطی که گاه کیلومترها را با پای پیاده طی طریق کرده اند؛ کلاسهایشان را برگزار و دینشان را ادا نموده اند. نهضتی در این شرایط آزموده شده و کار آزموده را آزمودن خطاست .
جامعه ی آموزش دهندگان نهضت سوادآموزی پس از سال ١٣٩١ کشور، خواستار تعیین تکلیف فوری و تحت پوشش قرار گرفتن ذیل طرح کمیسیون اجتماعی می باشند و از هر گونه طرحی تحت عنوان آزمون ماده ی ٢٨ که در واقع یک نوع دهن کجیست به سوابق درخشان این نیرو و مدارک بالای دانشگاهیشان، اعلام برائت می کنند.
وَيَرزُقهُ مِن حَيثُ لا يَحتَسِبُ ۚ وَمَن يَتَوَكَّل عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسبُهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمرِهِ ۚ قَد جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيءٍ قَدرًا
سید فخرالدین انصاری نگارنده متن با سابقه ۱۰ سال در نهضت سوادآموزی آموزی داری ۲ مدرک تحصیلی زبان انگلیسی و آموزش ابتدایی است. این مدت را با حقوق بسیار ناچیز و ۳ روز در ماه بیمه و هزاران مشکلات طی کردیم