پایگاه خبری عصرجهان؛ سید فخرالدین انصاری از آموزش دهنده نهضت سواد آموزی شهرستان بهمیی با ارسال متنی نوشت:

بسم الله الرحمن الرحیم «لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّـهِ»،
یأس و ناامیدى از رحمت خداوند، در عین وعده او به آمرزش تمامى گناهان بندگان، امرى بى جا و نامعقول است. من یک معلمم اما وقتی یکی می پرسه شغلت چیه ؟! می ترسم و پشت صدای آرومم قائم می شم. می ترسم از نیشخندی که در پس «غیر دولتی »گفتنم‌هست نیشخندی که تمام سالهای عشق و تدریسم و به یکباره نابود می کنه!
من ایرانی ام عاشق ایرانم ! اما رنج‌دارم از آن میز نشینهایی که چشم بندی به چشم دارند و‌گوش بندی به گوش ! یقین دارم از پشت همان «بندها» هم می بینند هم می شوند اما ....‌ عبور می کنند به وسعت به من چه‌هایی که با بال جاه طلبی شأن به پرواز در میایند!
من معلم که فقط شغل دارم فقط شغل دارم و فقط شغل دارم آن «سبد » خالیست
«نان و آب و‌انارهایم » رو با مقوا می سازم یا نقاشی می کشم روی حسرتهایم روی امیدهای کمرنگم....
من یک معلمم
معلم «غیر دولتی »گمانم ناتنی ام؛ ناتنی از اقتدار پدرانه ی مسولان و‌ ناتنی از مهر های بی پایان مادرانه مدیران!
سالها عشق دادم عشق گرفتم هزاران آفرین دیدم هزاران آفرین شنیدم تشویق شدم تشویق کردم کتاب نوشتم تندیس گرفتم اما تمام‌تلاشهایم تجربه هایم همه حبابند به دست بی تفاوتی های « آنها»!
من یک معلمم رنج‌دارم از اینکه شأن و‌مقامم در هیاهوی «غیردولتی» بودن و در قعر بی توجهی ها گم است.یک دهه از عمرم را جهادی ،برای زدودن جهل،بیسوادی در اقصی نقاط شهرستانم ،تلاشهای بی وقفه کردم به امید استخدامی ،غافل ازاینکه وزرات ((آ پ))این روزها از هر راهی نیرو میگیرد جز نهضت سوادآموزی .بنده مدت سه سال هست با تماسهای مکرر و حضوری در مجلس و سازمان نهضت سوادآموزی، پیگیر طرحها و لوایح دولت بودم و همچنین منتظر وعده و قول های سازمان و مجلس که در ملا عام داده بودن، انگیزه مضاعفی برای ادامه کارم تزریق میشد. همچنان کار مجلس پایان مجلس رسید و ما هنوز چشم انتظاریم

"سید فخرالدین انصاری

آموزش دهنده نهضت سواد آموزی شهرستان بهمیی