شاعر دهدشتی سید احمدرضا فضیلت منش در وصف مظلومیت دنا و حواشی بوجود آمده پیرامون واگذاری دنای شمالی به استان اصفهان قصیده ای سرود.

ای کوه دنا ز جای برخیز
با اهل دغل بشو گلاویز

ای خفته به آغوش تو سی سخت
ای طعنه زده به تاج پرویز

ای بغض وَرَم نموده ی خاک
اَز اشک سپید ابر لبریز

ای مادر پیر مان که ماییم
فرزند و به دامن تو آویز

عمری است طبیب روح، بر ما
تکیه به تو را نموده تجویز

چشمان بشر به بازوی تو است
ای قله ی زالِ پهلوان خیز

تو رد شدی از سدّ سکندر
وَز لشکر بیشمار چنگیز

برخیز و بکوب بر ملاجِ
این بی خردان خُرد ناچیز

بر قومی که ز رنجش خلق
یک ثانیه هم نکرد پرهیز

افسار بزن که هی نکوبد
بر گرده ی زخم خلق مهمیز

برخیز و نشان بده که داری
در وقت ضرور خنجری تیز

وقت است... ببین غم زمین را
پیری رخِ زمانه را نیز

بِفکَن نظری به زردکوه و
بر سینه ی خاکستر خاییز

کافی است هر آنچه چشم بستی
بر کرده ی قوم نفرت انگیز

بردار ز کله هایشان باد
وَ ز کاسه ی چشم دیده ی هیز

احمدرضا فضیلت منش

مرداد 1403