فاتحه ای که دیگر فاتحه نیست.جایی برای دید و بازدید و گپ خودمانی -لشکر کشی و قدرت نمایی طایفه ای-نمایش ماشینی و لباسی-ترقه بازی چهارشنبه سوری- گردهمایی انتخاباتی و مجمعی برای خوردن غذا مکروه و بیچاره کردن بیشتر یتیمان
پایگاه خبری عصرجهان؛سید عبدالله توفیقیان
فاتحه ای که دیگر فاتحه نیست.
جایی برای دید و بازدید گپ خودمانی
لشکر کشی و قدرت نمایی طایفه ای
نمایش ماشینی و لباسی
ترقه بازی چهارشنبه سوری
گردهمایی انتخاباتی و مجمعی برای خوردن غذا مکروه و بیچاره کردن بیشتر یتیمان
چه چشم پاسخ است از این دریچه های بسته ات؟
برو که هیچ کس ندا به گوش کر نمی زند!
اگر قرار هست پاکتی در کار نباشد پس نباید دیگی هم روی اجاق قرار گیرد!
روزگاری ایلی مظهر مهر، صفا و صمیمیت بود.
اگر عزیزی از دست می رفت با صدا تفنگی دیگران را خبر می کردند به قول بانگ برمی داشتند
همه به دلداری می آمدند یکی مرغی داشت دیگری نانی و برنجی چند شبانه روز صاحب عزا را دلداری می دادند و خود با انها هم سفره می شدند تا اندکی غم را فراموش کنند یتیمان نوازی می کردند و….برایش از خدا طلب رحمت می کردند
اما در روزگار دنیا مجازی که همه قبل از فوت از مرگ دیگران اگاه می شوند
مراسم فاتحه همه چیز هست اما فاتحه نیست
آیا می دانیم براساس قول همه مراجع مستحب هست تا سه روز برای اهل خانه میت غذا بفرستیم؟
اما مکروه هست که غذا بخوریم
آیا معنا مکروه را می دانیم؟
آیا می دانیم براساس همان مراجع گوشت اسب و الاغ و قاطر هم مکروه هست؟
ایا تفاوت مکروه و مستحب را می دانیم؟
چقدر می توانیم شکم خود را از مکروه پر کنیم؟
ایا اگر فاتحه براساس دین اسلام و قران و سنت و قصد آمرزش مرده خود را داریم می دانیم پیامبر فرمودند
((بدعتهایى که مردم در دین نهادهاند، حرامى را بر شما حلال نمىکند، بلکه ، حلال همان است که خدا حلال کرده و حرام همان است که خدا حرام کرده است)))
آیا می دانیم اگر پاکتی ندهیم و از فاتحه پدر مرده (یتیمی) بخوریم
این خوردن آتش سوزان تشبیه شده است: ان الذین یاکلون امول الیتـمی ظـلمـا انما یاکلون فی بطونهم نارا… «در حقیقت کسانی که اموال یتیمان را به ستم میخورند جز این نیست که آتشی در شکم خود فرو میبرند و به زودی در آتشی فروزان درآیند
آیا به این فکر کرده ایم هرکدام از ما که این بدعت ها را پررنگ می کنیم روزی هم خواهیم مرد
باید پاسخگو باشیم
با زبانی بی زبانی فریاد می کشیم محتاج صوت قران و غذا مستحب و باقیات صالحات هستیم و این رسم امروزه ما دقیقا براساس روایت امام صادق سنت جاهلیت قبل از اسلام هست با این تفاوت که بر غذا مکروه همراه با غیبت فاتحه ای هم می خوانیم
آیا بهتر نیست
آشنایان و دوستان به ابراز همدردی بسنده کنند و اگر به دلایلی چون برگرداندن آرامش روحی آنها، تصمیم به حضور بیشتر در کنار آنان دارند، نباید به خانوادۀ مصیبت دیده این اجازه را بدهند که برای پذیرایی از آنها دچار تکلف و دردسر شوند، بلکه باید تلاش کنند که در این مدت، این خانواده ها حتی دغدغۀ خورد و خوراک خویش را نیز نداشته باشند!
امام صادق (علیه السلام) می فرماید: «غذا خوردن نزد مصیبت دیدگان از رفتار و کردار زمان جاهلیت است و سنت اسلامی آن است که غذای آنان از سوی دیگران فراهم شود، همان گونه که پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) در مورد جعفر بن ابی طالب (علیهما السلام) چنین رفتاری را در پیش گرفت»
نهان گشت کردار فرزانگان
پراگنده شد کام دیوانگان
هنر خوار شد جادویی ارجمند
نهان راستی آشکارا گزند
آیا زمان ان نرسیده که تا زنده ایم براساس اسلام مرده ها را بدرقه کنیم تا شاید خودمان روزی که مردیم اسلامی دفن شویم
یا باید پیامبری دیگر مبعوث شود؟
منبع:عصرزنگی