پایگاه خبری عصرجهان؛ رضا پوراستاد* ✍وقتی قدرت به‌جای پاسخ‌گویی، توهین را برمی‌گزیند، اعتماد عمومی خدشه‌دار می‌شود. توهین اخیر معاون وزیر بهداشت به یک خبرنگار با واژه‌ای تحقیرآمیز چون «الف‌بچه»، نه‌تنها یک خطای فردی، بلکه نشانه‌ای از ضعف فرهنگ پاسخ‌گویی در برخی مسئولان است.

این رفتار، پرسشگری را جرم و رسانه را مزاحم می‌بیند، در حالی که رسانه، زبان مردم و وجدان بیدار جامعه است. توهین به آن، بی‌احترامی به مردمی است که رسانه را نماینده مطالبات خود می‌دانند.پرسشگری رسانه‌ای، نه تهدید، بلکه فرصتی برای شفافیت و نظام‌مند کردن مطالبه‌گری عمومی است. وقتی مسئولان با سعه‌صدر و مسئولیت‌پذیری به پرسش‌های رسانه‌ها پاسخ دهند، مردم پاسخ مطالبات خود را از زبان حاکمیت می‌شنوند. این شفافیت، به درک بهتر علل ناکارآمدی‌ها و دستاوردهای نظام کمک می‌کند و رابطه‌ای سازنده میان مردم و حاکمیت می‌سازد. اما وقتی پرسشگری با توهین و تحقیر مواجه شود، دریچه نقد بسته می‌شود. این انسداد، مشکلات را پنهان و انباشت می‌کند و در بزنگاه‌های حساس، به شکل خشم عمومی، بی‌تابی در برابر مشکلات، و حتی فرار از نظم اجتماعی در پیگیری مطالبات بروز می‌یابد.ریشه این معضل در بی‌توجهی به افکار عمومی و این توهم نهفته است که رسانه‌های رسمی، به‌ویژه رسانه ملی، باید صرفاً بلندگوی تأیید عملکرد حاکمیت باشند. این رویکرد، با ارائه اطلاعات یک‌طرفه، اعتماد عمومی را تضعیف و شکاف میان مردم و حاکمیت را عمیق‌تر می‌کند. رسانه‌ای که قرار است پل ارتباطی باشد، نباید به ابزاری برای تک‌گویی قدرت بدل شود.برای اصلاح این فرهنگ بیمار، باید فرهنگ پاسخ‌گویی تقویت شود. آموزش مهارت‌های ارتباطی به مدیران، حرکت رسانه‌های رسمی از تبلیغ به اطلاع‌رسانی بی‌طرفانه، و برخورد قاطع با رفتارهای غیرحرفه‌ای، از ضروریات است. از وزیر بهداشت انتظار می‌رود با برخوردی بازدارنده، پیام دهد که توهین به رسانه خط قرمز است. احترام به رسانه، احترام به مردم است و پرسشگری، کلید نظم و مطالبه‌گری عمومی است. قلم رسانه برای حقیقت و مردم، راست و بی‌پروا می‌ماند.راه را بر پرسشگری و نقد نبندید
«۲۰ مهر ماه ۱۴۰۴»