این تحول، آغاز فصل جدیدی است که ایران میتواند با هوشیاری و اصلاحات اقتصادی، در آن نقشآفرین باشد و از فرصتهای دیپلماتیک بهره ببرد. تا مشکلات کشور را اساسی حل کند والا این وضعیت هیچ اثر و بهبودی در شرایط فعلی کشور و مردم نخواهد داشت.
پایگاه خبری عصرجهان؛ رضا پوراستاد✍️ پایان رسمی برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ در ۱۸ اکتبر ۲۰۲۵، با اعلام مشترک ایران، روسیه و چین، نقطه عطفی در پرونده هستهای ایران است. این اقدام، که با حمایت بیش از ۱۲۰ کشور جنبش عدم تعهد همراه شد، تلاش غرب برای احیای تحریمهای سازمان ملل از طریق اسنپبک را ناکام گذاشت و پرونده هستهای را به آژانس بینالمللی انرژی اتمی محدود کرد.
این تحول، به ایران آزادی عمل بیشتری در برنامه هستهای صلحآمیز، از جمله غنیسازی بدون محدودیت و توسعه نیروگاهها با همکاری روسیه، میدهد و انزوای دیپلماتیک غرب را برجسته میکند.با این حال، برتری آمریکا همچنان سایهای سنگین بر روابط جهانی با ایران دارد. تحریمهای ثانویه آمریکا و اروپا، که شرکتها و کشورها را از تجارت با ایران بازمیدارد، مشکل اصلی ایران است، نه تحریمهای منسوخشده شورای امنیت. این تحریمها اقتصاد ایران را با تورم بالای ۴۰% تحت فشار قرار داده و کشورهای کوچکتر را، به دلیل وابستگی اقتصادی به غرب، از همکاری با تهران بازمیدارد. کماکان فشارهای حداکثری و تهدیدات آمریکا و اسرائیل، با تمرکز بر برنامه هستهای و موشکی ایران و حفظ شرایط نه جنگ نه صلح، چالشی جدی است. چین و روسیه، هرچند با خرید نفت و قراردادهای زیرساختی از ایران حمایت میکنند، این همکاری را به منافع خود گره زدهاند. باید دید این دو کشور، درگیر مناقشات خود با آمریکا (جنگ تعرفهها و مسئله تایوان برای چین، و جنگ اوکراین و چالش با اروپا برای روسیه)، تا چه اندازه به حمایت از ایران پایبند میمانند. سابقه همراهی آنها با تحریمهای ۲۰۰۶-۲۰۱۰ نشان میدهد که در صورت تشدید فشارهای آمریکا، حمایتشان احتمالاً محدود خواهد شد.پایان برجام، ایران را در جهان چندقطبی تقویت کرده و فرصتهایی مانند عضویت در بریکس و سازمان همکاری شانگهای را فراهم آورده است. با این حال، بدون تنوعبخشی به شرکا (مانند هند و ترکیه) و تقویت اقتصاد داخلی، نفوذ آمریکا و تهدیدات نظامی همچنان موانع جدی هستند. ایران باید با دیپلماسی هوشمند و کاهش وابستگی به نفت، از تبدیل شدن به اهرم چانهزنی قدرتهای بزرگ پرهیز کند. این تحول، آغاز فصل جدیدی است که ایران میتواند با هوشیاری و اصلاحات اقتصادی، در آن نقشآفرین باشد و از فرصتهای دیپلماتیک بهره ببرد. تا مشکلات کشور را اساسی حل کند والا این وضعیت هیچ اثر و بهبودی در شرایط فعلی کشور و مردم نخواهد داشت.
«۲۷ مهرماه ۱۴۰۴»