برگزاری مراسمهای متعدد مانند سوم، هفتم، چهلم و شبنشینی های ممتد (که زمانی نشانهی پیوند و همدلی بود )اکنون در بسیاری موارد به سبب تراکم جمعیت، گرفتاریهای روزمره و کثرت سوگواریها به امری دشوار برای خانوادهها و مردم تبدیل شده است.ادامهی این شیوه، نه از روی بیاحترامی، بلکه از ناتوانی و شرایط دشوار زمانه است که همهی ما را به بازنگری و سادهسازی آیینهای سوگواری فرا میخواند.

پایگاه خبری عصرجهان؛ فرامرز احمدینژاد- در روزگار امروز که زندگیها شتاب گرفته، دلها درگیر هزار دغدغه است و متأسفانه شمار درگذشتگان نیز در منطقهمان رو به فزونی نهاده، زمان آن فرا رسیده که در آیینها و رسوم دیرین خود نگاهی تازه و متناسب با شرایط امروز بیفکنیم.
برگزاری مراسمهای متعدد مانند سوم، هفتم، چهلم و شبنشینی های ممتد (که زمانی نشانهی پیوند و همدلی بود) اکنون در بسیاری موارد به سبب تراکم جمعیت، گرفتاریهای روزمره و کثرت سوگواریها به امری دشوار برای خانوادهها و مردم تبدیل شده است.
ادامهی این شیوه، نه از روی بیاحترامی، بلکه از ناتوانی و شرایط دشوار زمانه است که همهی ما را به بازنگری و سادهسازی آیینهای سوگواری فرا میخواند.
در این مسیر، جای دارد از خانواده بزرگ و فهیم خانی صمیمانه قدردانی کنم که با تصمیمی آگاهانه و محترمانه، از برگزاری مراسمهای مکرر پرهیز کردند و نمونهای از نوزایی فرهنگی و اجتماعی ایل بهمیی را به نمایش گذاشتند؛ حرکتی که هم شأن و احترام درگذشته را پاس میدارد و هم با شرایط واقعی زندگی امروز هماهنگ است.
خانواده ما نیز، در سوگ مادر گرانقدرم که چهار هفته پیش به رحمت خدا رفت، همین رویکرد را در پیش گرفت؛ اما بیتعارف باید گفت که خانواده محترم خانی با دقت، و سادگی بیشتر، این مسیر را کاملتر و زیباتر اجرا کردند و نشان دادند که احترام واقعی، در صداقت و حضور معنوی است، نه در تعدد مراسم.
از این رو، از همهی خانوادههای عزیز ایل بهمیی دعوت میکنم که به این حرکت خردمندانه و فرهنگی بپیوندند.
بیایید با حفظ حرمت سنتها و ارزشهای معنوی، تمام تمرکز و حضور خود را بر روز خاکسپاری و دیدارهای تسلیت محدود و مؤثر معطوف کنیم و از برگزاری مراسمهای متعدد و زمانبر پرهیز نماییم.
این تغییر نه ترک سنت است، بلکه رنسانس فرهنگی ماست؛ پوستاندازی از تشریفات به سوی معنا، از عادت به سوی عقلانیت، از خستگی به سوی همدلی.
باشد که با همراهی و درایت بزرگان و جوانان ایل، این حرکت زیبا به یک الگوی فرهنگی نوین بدل شود تا هم حرمت رفتگان پاس داشته شود و هم آرامش زندگان حفظ گردد.
با احترام و سپاس
فرامرز احمدینژاد