"ابوالفضل بابادی شوراب" کنشگر اجتماعی لر در مطلبی ارسالی به پایگاه اطلاع رسانی عصرجهان با عنوان" نخبگان لر و رسالتی به نام ساخت نهادهای قومی" نوشت:
ما لرها در شرایط بسیار ناگوار و گیج تاریخی قرار داریم،نخبگان ما در جایگاه ملت لر هیچ گاه به فکر ساخت و احیای نهاد های قومی خود نبوده اند.
همه زندگی,هست و وجودمان را در طول تاریخ قربانی ساخت بدون منت میهن مان کرده ایم!
بارها در طول تاریخ از کیان آزادی و امنیت کشورمان حراست نمودیم،اما براستی سهم جانفشانی های ما از قدرت چه شد؟
متاسفانه نخبگان ما کمتر یادگرفته اند که مدیران و مسئولان جامعه که از قوم خود برخاسته اند را بررسی و نقد کنند و یک دید احساسی و تعصب کور وجود دارد که این نگاه کمک چندانی به حل بی شمار مشکلات جامعه لر نخواهد کرد.
باید بپذیریم که عامل عقب ماندگی لرها،نحوه اندیشیدن و اشتباهات تاریخی سیاسی نخبگان قومی آن است
مطمئنا اولین متهم شرایط فعلی خودمان و چگونگی اندیشه ورزی مان است و ساده لوحانه است که آن را به گردن دولت و یا اقوام دیگر انداخت!
تا مادامی که حس درون قومی و اندیشه ای که مبتنی بر وحدت و همبستگی قومی ست شکل نگیرد،نمی توان به پیشرفت این قوم پرسابقه و مظلوم امیدوار بود و سرزنش عوامل دیگر- دولت ها و اقوام غیر- کاری بیهوده است.
به طور مثال آیا فیلمسازان لر توانسته یا خواسته اند که از دید جامعه شناسی به تولید فیلم و اثر در حوزه لر بپردازند؟
آیا به غیر از آثار طنز و تمسخر لری اثر دیگری تحویل جامعه قومی خود داده اند؟
و یا فعالان لر برای ترویج رسم الخط لری چه اقداماتی کرده اند؟
آیا این جامعه قومی پذیرش الفبا و واژگان لری را دارد؟
آیا این موضوع توسط طبقه پیشرو لر به بخشی از مطالبات مردم لر تبدیل شده است؟
به چه اندازه فعالان رسانه ای و اقتصادی نام سایتها،خبرگزاری ها و یا برندهای تبلیغاتی خود را از از دایره فرهنگ و واژگان لر انتخاب کرده اند؟
آیا فعالان دانشجویی این قوم بدنبال تشکیل کانون ها و تشکلات دانشجویی قومی خود بوده اند و یا تلاش خود را در این زمینه مبذول داشته اند؟
جامعه لر به فعالان و کنشگرانی نیاز دارد که در عین اشتیاق و تفکر قومی،نقاط ضعف را شناسایی کرده و برای رفع آن راه حل منطقی مشخص کنند.
ابوالفضل بابادی شوراب