يارعلی پورمقدم كه متولد 1330 در شهرستان مسجدسليمان است، کار ادبی خود را از سال‌های دهه 50 و با چاپ نمايشنامه «آه اسفنديار مغموم» آغاز کرد كه اين اثر برنده جايزه نمايشنامه‌نويسی جشن هنر طوس در همان سال شد.

اين نويسنده در ادامه، کتاب «آينه، مينا، آينه» (1356)، «اي داغم سی رويين‌تن» (1367) و «گنه گنه‌های زرد» (1369) را چاپ کرد.

نام يارعلی پورمقدم وقتی بيش از پيش مطرح شد كه تک‌داستانی از او با نام «پاگرد سوم» بر تارک مجموعه داستانی مشترک به همين نام قرار گرفت، با مقدمه هوشنگ گلشيری و در كنار نام‌های ديگری كه همگی در جلسات كارگاهی گلشيری حاضر بودند.

تک‌داستان ديگری از پورمقدم با نام «هفت خاج رستم» هم از جمله داستان‌های كوتاه به يادماندنی سال‌های گذشته ادبيات ماست؛ اما پورمقدم با چاپ كتاب «حوالی كافه شوكا» (1378) بود كه جايگاه خود را به عنوان نويسنده‌ای صاحب سبک تثبيت كرد و با «رساله هگل» (1383) و «تيغ و زنگار» (1386) نگاه خاص و يگانه خود را بيش از پيش نماياند.

پورمقدم علاوه بر داستان‌نويسی و نمايشنامه‌نويسی، بانی و برگزاركننده مسابقه عكس شوكا (از سال 1385) و صاحب مقالاتی متعدد در زمينه هنرهای تجسمی است.